Annopol

Ten artykuł dotyczy miasta w województwie lubelskim. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Annopol
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Most na Wiśle
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

kraśnicki

Gmina

Annopol

Data założenia

XVI / XVII w.

Prawa miejskie

1761–1870, 1996

Burmistrz

Mirosław Gazda

Powierzchnia

7,73[1] km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


2488[2]
321 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 15

Kod pocztowy

23-235

Tablice rejestracyjne

LKR

Położenie na mapie gminy Annopol
Mapa konturowa gminy Annopol, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Annopol”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Annopol”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Annopol”
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego
Mapa konturowa powiatu kraśnickiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Annopol”
Ziemia50°53′08″N 21°51′28″E/50,885556 21,857778
TERC (TERYT)

0607024

SIMC

0786213

Urząd miejski
ul. Rynek 1
23-235 Annopol
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Annopol – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Annopol, w pobliżu Wisły, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. tarnobrzeskiego.

Annopol leży w dawnej ziemi lubelskiej na obszarze historycznej Małopolski[3].

Historia

Annopol powstał na byłych gruntach wsi Rachów, notowanej od XV wieku, która była w XVI i XVII wieku własnością szlacheckich rodzin Rachowskich, Czyżowskich, Morsztynów i Tymińskich. W roku 1415 był własnością szlachecką Jana Dłuto ze Słupia[4]. W następnych stuleciach powstał port rzeczny na Wiśle. Wykorzystując ten fakt właściciele lokowali tutaj miasto.

Stary kościół parafialny pw. śś. Joachima i Anny z XVIII wieku

Pierwsza informacja o istnieniu Rachowa pochodzi z 1724 r., kiedy to Rachów otrzymał przywilej na jarmarki oraz prawa miejskie[5]. Nowy dokument na nie dostał właściciel J.T. Morsztyn w 1740 r. Z kolei w 1761 r. Antoni Jabłonowski wystawił dokument, którym nadał miastu, na cześć swej żony Anny, nazwę Annopol. Jednakże, jak to było w przypadku wielu lokowanych miast, nowa nazwa nie od razu się przyjęła[6]. Wielokrotnie, jeszcze w drugiej połowie XVIII w., nazywano miasteczko Rachowem. Tak było w latach 1765 i 1778. W 1781 r. po raz pierwszy w spisach oficjalnych odnotowano Annopol[6]. Podobnie zapisano w latach 1786 i 1787, zaś w 1790 r. ponownie widnieje Rachów. W 1792 r. zwano je Hannopol, zaś w wizytacji kościelnej z 1806 r. zapisano obydwie nazwy „oppidum Annopol seu Rachów”. Od 1827 r. używano nazwy Annopol[6].

Po rozbiorach Polski, decyzją władz rosyjskich 13 stycznia 1870 r. pozbawiono Annopol praw miejskich[7] (inne źródła mówią o roku 1869[8]. W 1914 r. w pobliżu Annopola przeprawiły się przez Wisłę oddziały Legionów Polskich oraz oddziały krakowskie 12 Dywizji Piechoty armii austriackiej, które stoczyły pod miastem 23 sierpnia 1914 bój z Rosjanami. Obszerny opis walk pod Annopolem wraz z mapą znalazły się w pamiętnikach gen. Tadeusza Rozwadowskiego dowodzącego austriacką artylerią[9].

Z dniem 1 stycznia 1996 roku, Rada Ministrów nadała miejscowości ponownie status miasta.

Historia Żydów w Annopolu

W XVII i XVIII stuleciu w miejscowości zaczęli osiedlać się Żydzi, choć najstarsze dokumenty potwierdzające ich obecność w mieście pochodzą dopiero z XVIII stulecia. W 1764 r. mieszkało ich tu 136, a w 1787 r. 106, co stanowiło 44% ogółu mieszkańców. Z czasem następował wzrost liczebności ludności żydowskiej – w 1897 r. w Annopolu mieszkało 575 wyznawców religii mojżeszowej, a w 1921 r. 1251, co stanowiło 72,9% ogółu ludności. Annopolscy Żydzi zajmowali się głównie handlem zbożem i bydłem, propinacją alkoholu, dzierżawą karczm, składów solnych i sadów, a także rzemiosłem i lichwą.

W mieście działała kasa GMAH, bank żydowski, związek rzemieślników prowadzący zajęcia wieczorowe i kulturalne, działały partie i pionierskie grupy syjonistyczne, Agudat Israel oraz niewielka grupa Bundu[10].

Po wybuchu II wojny światowej do Annopola przybyło wielu żydowskich uciekinierów z innych części Polski, m.in. z Kalisza i Łodzi. Kilka dni po zajęciu miasta Niemcy zamordowali rabina Raphaela Leventhala oraz miejscowego szawa (rzeźnika i egzaminatora) Labela Korono. Okupanci utworzyli Juderant. Na jego czele stał Bunem Mandelkar, przedwojenny przewodniczący gminy żydowskiej. W styczniu 1940 roku Niemcy powiesili dziesięciu Żydów oskarżonych o handel na czarnym rynku. Od marca 1940 roku miejscowi Żydzi zostali zobowiązani do noszenia na ramieniu opasek z gwiazdą Dawida[10]. Niemcy utworzyli dwa obozy pracy dla Żydów w Rachowie i Janiszowie, a wiosną 1940 utworzyli getto, powstała policja żydowska, którą dowodził Benjamin Katzenelbogen. W maju 1942 w Annopolu było około 2000 Żydów.15 października 1943 okupanci zaczęli likwidować getto. Po wstępnej selekcji, zdrowe i silne osoby zostały skierowane do obozów pracy w Janiszowie i Gościeradowie. Osoby stare i niedołężne zostały na miejscu zamordowane. Resztę ludności żydowskiej wysłano do getta w Kraśniku i potem do obozu w Bełżcu, gdzie zostali zamordowani[11][12].

Żydzi w Annopolu mieli dwie synagogistarą i nową i dwa cmentarzestary i nowy[13][14].

1 stycznia 1996 roku Annopol na powrót odzyskał prawa miejskie[5].

Zabytki i atrakcje turystyczne

Wnętrze drewnianego kościoła św. Joachima i Anny (1740)
  • Brama, mur./kam. – XIX wiek (Dzisiaj zabudowana)
  • Gorzelnia – 1909 r., od około 1920 r. młyn
  • Kościół parafialny – drewniany św. Joachima i Anny z 1740 r.
  • Kapliczka przy ulicy Radomskiej
  • Małopolski Przełom Wisły
  • Ośmiorak, mur. – druga połowa XIX wieku
  • Park krajobrazowy – XIX/XX wiek
  • Spichlerz, mur., – XIX/XX wiek
  • ul. Kościuszki: domy nr 4, 8, 10, 12 – początek XX wieku
  • ul. Lubelska: domy nr 1, 9, 13, 27 – mur. lata 20. XX wieku
  • Murowany kościół według projektu Stanisława Fertnera – 1936–1938
  • Wzniesienia Urzędowskie
  • Cmentarz żydowski

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Annopola w 2014 roku[15].


Transport

W Annopolu znajduje się most przez Wisłę w ciągu drogi krajowej nr 74. Przez miasto przebiegają również drogi wojewódzkie nr 824 i droga wojewódzka nr 854. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 2488 mieszkańców[2].

Wspólnoty wyznaniowe

Nowy kościół św. Joachima i Anny

Przypisy

  1. GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym. Stan w dn. 2022-01-01. Format XLSX tabl. 22
  2. a b Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-18] .
  3. Henryk Seroka: Herby miast małopolskich do końca XVIII wieku. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2002, s. 177. ISBN 83-7181-233-7. [dostęp 2022-06-22]. Cytat: Ostatnimi miastami prywatnymi, które otrzymały takie godła, były lokowane w ziemi lubelskiej, Annopol (ok. 1724 r .) oraz Frampol (1736 r .). (pol.).
  4. Słownik Historyczno-Geograficzny Lubelszczyzny, s. 193.
  5. a b Robert Krzysztofik: Lokacje miejskie na obszarze Polski : dokumentacja geograficzno-historyczna. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2007, s. 18-19.
  6. a b c Stefan Wojciechowski, Anna Sochacka, Ryszard Szczygieł: Dzieje Lubelszczyzny – Osady zaginione i o zmienionych nazwach. T. Tom IV. Lublin: Lubelskie Towarzystwo naukowe, 1986. ISBN 83-01-05651-7.
  7. Postanowienie z 19 (31) grudnia 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 471).
  8. Robert Krzysztofik: Lokacje miejskie na obszarze Polski : dokumentacja geograficzno-historyczna. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2007, s. 18-19.
  9. Generał broni Tadeusz Jordan Rozwadowski, Wspomnienia Wielkiej Wojny, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7181-899-8.
  10. a b אַנוֹפּוֹל-רַחוּב (Annopol-Rachów) | האנציקלופדיה של הגטאות [online], yadvashem.org [dostęp 2024-04-22]  (hebr.).
  11. Annopol-Rachow, [w:] Shumel Spector, Geoffrey Wigoder (red.), Encyclopedia of Jewish Life Before and Durinfg the Holocaust, New York 2001, s. 46.
  12. Historia społeczności | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-10-23] .
  13. Zobacz stronę Żydowskiego Instytutu Historycznego poświęconą Annopolowi https://web.archive.org/web/20101227010319/http://www.jewishinstitute.org.pl/pl/gminy/miasto/521.html.
  14. Zobacz stronę poświęconą cmentarzowi żydowskiemu w Annopolu http://www.kirkuty.xip.pl/annopol.htm.
  15. Annopol w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  16. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-24] .

Linki zewnętrzne

  • Annopol 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 39 .
  • Oficjalna strona miasta
  • Historia Żydów w Annopolu na portalu Wirtualny Sztetl
  • p
  • d
  • e
Annopol
Części miasta wg TERYT
  • Lipka
  • Podlesie
  • Rachów

Herb Annopola

  • p
  • d
  • e
Gmina Annopol
  • Siedziba gminy: Annopol
Wsie
Kolonie
Osada
  • Kozłówka
Integralne
części wsi
  • Karasiówka
  • Rakówka
  • Stara Wieś

Herb gminy

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
  • Annopol
  • Urzędów
Gminy wiejskie
  • Dzierzkowice
  • Gościeradów
  • Kraśnik
  • Szastarka
  • Trzydnik Duży
  • Wilkołaz
  • Zakrzówek

Herb powiatu kraśnickiego

  • p
  • d
  • e
Powiat janowski (1867–1945 i 1956–75)
Przynależność wojewódzka
Miasta
(1867–1945 i 1956–75)
Gminy wiejskie
(1867–1945 i 1973–75)
  • Annopol (1874–1945)
  • Batorz (1926–45)
  • Brzozówka (do 1945)
  • Chrzanów
  • Dzierzkowice (do 1945)
  • Dzwola (od 1973)
  • Godziszów (od 1973)
  • Gościeradów (do 1945)
  • Janiszów (do 1874)
  • Janów Lubelski (od 1973)
  • Kawęczyn (1874–1945)
  • Kosin (1874–1945)
  • Księżomierz (do 1868)
  • Modliborzyce
  • Moniaki (do 1868)
  • Olbięcin (do 1874)
  • Ostrów (do 1870)
  • Potok (Wielki)
  • Rachów (do 1874)
  • Stróża (do 1874)
  • Studzianki (do 1868)
  • Świeciechów (do 1877)
  • Trzydnik (187?–1945)
  • Urzędów (1870–1945)
  • Wilkołaz (do 1945)
  • Zaklików (187?–1945)
  • Zakrzówek (do 1945)
  • Zdziechowice (do 1874)
  • Zdziłowice (do 1874)
  • Zofianka (do 1874)
Gromady
(1954–72)
  • Biała ( 1956–72)
  • Chrzanów ( 1956–72)
  • Dzwola ( 1956–61)
  • Godziszów ( 1956–72)
  • Kawęczyn ( 1956–72)
  • Kocudza ( 1956–72)
  • Krzemień ( 1956–72)
  • Łada ( 1956–61)
  • Modliborzyce ( 1956–72)
  • Momoty Górne ( 1956–72)
  • Potoczek ( 1956–72)
  • Potok Wielki ( 1956–72)
  • Potok-Stany ( 1958–??)
  • Stojeszyn ( 1956–61)
  • Wierzchowiska ( 1956–72)
  • Wolica ( 1956–59)
  • Zdziłowice ( 1956–72)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

Kontrola autorytatywna (miasto):
  • VIAF: 127837664
  • LCCN: n80048102
  • J9U: 987007564315205171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3869733