Pałac Nostitzów we Wrocławiu

Pałac Nostitzów

Pałac Nostitzów we Wrocławiu przy ulicy św. Antoniego 19/20. Rysunek F.b. Wernera z 1755
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. św. Antoniego 19/20
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	barok
Kondygnacje	trzy
Rozpoczęcie budowy	1730
Zniszczono	1945
Pierwszy właściciel	Otto Wenzel von Nostitz (1730-1751)
Kolejni właściciele	bankier Meyer (1806)
Położenie na mapie Polski Pałac Nostitzów
51,109237°N 17,025208°E/51,109237 17,025208
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Nostitzów, Dom Nostitzów – dawny pałac miejski, który znajdował się przy ulicy św. Antoniego we Wrocławiu.

Historia

Pałac został wzniesiony w 1730 roku^[1] na zlecenie hrabiego Ottona Wenzela von Nostilz und Reineck, starosty ziemskiego księstwa wrocławskiego w latach 1727-1741^[a].

W 1749 roku, w wyniku wybuchu wieży prochowej budynek nie uległ poważnym uszkodzeniom: uszkodzone zostało jedynie pokrycie dachowe. W 1885 roku dom został przebudowany według projektu Heinricha Schilda. Budynek otrzymał wówczas w części frontowej kondygnację poddasza likwidując przy tym dach spadowy zastępując go dachem pulpitowym. Fasada przybrała bardziej neorenesansowy wystrój. Wewnątrz budynku nie dokonano większych zmian; dodano jedynie kilka ścian działowych tworząc w ten sposób kilka niezależnych mieszkań na każdej kondygnacji^[1].

Dom został zniszczony w 1945, na jego miejscu zbudowano w latach 60. XX w. ob. 4-kondygnacyjny budynek biurowy^[1].

Architektura

Budynek powstał na połączonych dwóch posesjach na których znajdowały się dom frontowy i połączony z nim tylna oficyna (działka wschodnia) oraz dużego domu frontowego z dwoma symetrycznymi skrzydłami tylnymi otaczającymi dziedziniec (działka zachodnia). Po przebudowie powstał gmach o jedenastoosiowej fasadzie, trzykondygnacyjny ze skrajnymi jednoosiowymi pseudoryzalitami, zaznaczonymi przez boniowane lizeny oraz z portalami wejściowymi. Ryzality w partii dachowej zakończone były lukarnami w architektonicznych obudowach w formie aediculi. Taka sama lukarna znajdowała się w środkowej osi fasady. W osi piątej i siódmej umieszczono dwa dodatkowe edykułowe portale, przy czym ten pierwszy był portalem przelotowym: łączył się z sienią przejazdową prowadzącą na dziedziniec. W tylnym wschodni skrzydle umieszczona była główna, czterobiegowa klatka schodowa; w skrzydle zachodnim znajdowały się stajnie a przy połączeniu z domem frontowym ustępy. Dwie pierwsze kondygnacje posiadały układ dwu traktowy: frontowy z pomieszczeniami reprezentacyjnymi był szerszy. W tylnej części elewacji, na poziomie obu pięter biegła drewniana galeria komunikacyjna łącząca oba skrzydła i dostarczała dostęp do pomieszczeń w trakcie tylnym. W części frontowej, ściany działowe były wykonane w konstrukcji fachwerkowej^[1][2][3].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
• Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-885-6.