Nuno Espírito Santo

Nuno Espírito Santo

Pełne imię i nazwisko	Nuno Herlander Simões Espírito Santo
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1974 São Tomé
Wzrost	188 cm
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Nottingham Forest (trener)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1992–1996 Vitória SC 34 (0) 1997–2002 Deportivo La Coruña 4 (0) 1998–2000 → Mérida UD (wyp.) 69 (0) 2000–2001 → CA Osasuna (wyp.) 33 (0) 2002–2004 FC Porto 6 (0) 2005–2006 Dinamo Moskwa 11 (0) 2007 CD Aves 15 (0) 2007–2010 FC Porto 8 (0) W sumie: 180 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1994–1996  Portugalia U-21 3 (0) 2008  Portugalia 0 (0) W sumie: 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2012–2014 Rio Ave 2014–2015 Valencia 2016–2017 FC Porto 2017–2021 Wolverhampton Wanderers 2021 Tottenham Hotspur 2022–2023 Al-Ittihad 2023– Nottingham Forest
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Nuno, właśc. Nuno Herlander Simões Espírito Santo (ur. 25 stycznia 1974 w São Tomé) – portugalski piłkarz, który występował na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa

Nuno urodził się na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, ale w młodym wieku trafił do Portugalii. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie Vitória SC, do której trafił w 1992 roku. Zawodnikiem Vitórii był przez cztery sezony, ale nie osiągnął większych sukcesów z tym klubem. W 1997 roku został bramkarzem hiszpańskiego Deportivo La Coruña. 3 maja tamtego roku zadebiutował w Primera División w wygranym 3:0 meczu z Sevillą. Przez dwa sezony rozegrał w barwach „Depor” tylko dwa spotkania i był trzecim bramkarzem zespołu po Jacques’u Songo’o i Petrze Koubie. W latach 1998–2000 Nuno został wypożyczony do grającej w Segunda División Méridy, której był podstawowym bramkarzem. Latem 2000 kierownictwo Deportivo znów wypożyczył Portugalczyka, tym razem do Osasuny Pampeluna. Tam swój pierwszy mecz rozegrał 10 września przeciwko Celcie Vigo (0:2). Do końca sezonu był pierwszym bramkarzem Osasuny, a w sezonie 2001/2002 wystąpił w dwóch spotkaniach Deportivo i został wicemistrzem Hiszpanii.

Latem 2002 Nuno wrócił do Portugalii. Został piłkarzem FC Porto, które zapłaciło za niego 3 miliony euro. Pełnił rolę rezerwowego dla Vítora Baí. W 2003 i 2004 roku jako jego dubler wywalczył mistrzostwo Portugalii, zdobył także kolejno Puchar UEFA oraz Puchar Mistrzów.

W 2005 roku Nuno wyjechał do rosyjskiego Dynama Moskwa. 6 sierpnia zadebiutował w Premjer-Lidze w wygranym 1:0 wyjazdowym meczu z Saturnem Ramienskoje. W Dinamie był jednym z kilku Portugalczyków obok Jorge Ribeiro, Frechauta, Maniche’a, Costinhi, Luisa Loureiro oraz Cícero. W 2006 roku przegrał jednak rywalizację z Žydrūnasem Karčemarskasem i Siergiejem Owczinnikowem, toteż latem odszedł z zespołu.

Nuno wrócił do Portugalii. Przez pół roku występował w drużynie Desportivo Aves, z którą na koniec sezonu spadł z ligi. Następnie ponownie został zawodnikiem Porto, gdzie był dublerem Brazylijczyka Heltona. W 2010 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W 2008 roku Nuno został powołany przez Luiza Felipe Scolariego do kadry na Euro 2008, gdy na dzień przed spotkaniem z Turcją kontuzji doznał drugi bramkarz zespołu, Quim.

Kariera trenerska

Karierę trenerską rozpoczął w listopadzie 2010 w Panathinaikosie Ateny, gdzie był trenerem bramkarzy. 1 lipca 2012 objął posadę pierwszego trenera portugalskiego zespołu Rio Ave FC. W lipcu 2014 objął posadę trenera hiszpańskiej Valencii. Valencia pod wodzą Nuno zdobyła czwarte miejsce w tabeli Primera División w sezonie 2014/2015 roku gwarantujące udział w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów UEFA. W listopadzie 2015 roku Nuno Espirito Santo złożył dymisję z obejmowanego stanowiska. W czerwcu 2016 roku został przedstawiony jako nowy trener portugalskiego klubu FC Porto^[1]. W maju 2017 został trenerem angielskiego klubu Wolverhampton Wanderers^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie zerozero.pt (port.)
• Profil na stronie Liga de Fútbol Profesional (hiszp.)