Luis Aragonés (2008) |
Pełne imię i nazwisko | Luis Aragonés Suárez |
Data i miejsce urodzenia | 28 lipca 1938 Hortaleza |
Data i miejsce śmierci | 1 lutego 2014 Madryt |
Wzrost | 180 cm |
Pozycja | pomocnik, napastnik |
Kariera juniorska |
|
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1957–1958 | Getafe CF | 12 | (2) | 1958–1960 | Real Madryt | 0 | (0) | 1958–1959 | → Recreativo Huelva (wyp.) | 19 | (7) | 1959–1960 | → Hércules CF (wyp.) | 24 | (17) | 1960 | → AD Plus Ultra (wyp.) | 8 | (11) | 1960–1961 | Real Oviedo | 13 | (4) | 1961–1964 | Real Betis | 86 | (33) | 1964–1974 | Atlético Madryt | 265 | (123) | | W sumie: | 427 | (197) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1964–1972 | Hiszpania | 11 | (3) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Luis Aragonés Suárez (ur. 28 lipca 1938 w Hortalezie, zm. 1 lutego 2014 w Madrycie[1]) – hiszpański trener piłkarski, wcześniej piłkarz. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z najlepszych zawodników Atlético Madryt, który w tamtym okresie osiągał swoje największe sukcesy. Po zakończeniu kariery sportowej sześciokrotnie prowadził klub z Madrytu, zdobywając z nim wszystkie najważniejsze laury w lidze hiszpańskiej. Od lipca 2004 był selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii, którą doprowadził do 1/8 finału Mistrzostw Świata 2006 oraz do zwycięstwa w Mistrzostwach Europy 2008. Ostatnim klubem Aragonésa, który prowadził jako trener był turecki Fenerbahçe SK.
Kariera piłkarska
Był jednym z najskuteczniejszych ofensywnych pomocników w lidze hiszpańskiej. Zaczynał sportową przygodę w Getafe CF, przez trzy sezony był również zawodnikiem Realu Madryt, ale szefowie klubu nie poznali się na jego talencie i nie pozwolili na debiut w pierwszej drużynie.
Kiedy miał 26 lat podpisał kontrakt z Atlético Madryt, gdzie wyrósł na jedną z gwiazd Primera División. Był specjalistą od stałych fragmentów gry i liderem drużyny, która na przełomie lat 60. i 70. trzykrotnie triumfowała w rozgrywkach o mistrzostwo kraju, a w sezonie 1973/1974 dotarła do finału Pucharu Mistrzów, w którym przegrała w dwumeczu (1:1 – strzelił w tym spotkaniu bramkę – i 0:4) z Bayernem Monachium.
W ciągu jedenastu lat rozegrał dla Atlético 265 meczów w lidze, w których zdobył 123 gole. Aragonés, którego madryccy kibice nazywali po prostu Luis, zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.
Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Hiszpanii 1966, 1970 i 1973, Puchar Hiszpanii 1965 i 1972, finał Pucharu Mistrzów 1974 oraz Puchar Interkontynentalny 1974 z Atlético Madryt
- W 1970 jako zawodnik Atlético Madryt z liczbą 16 goli został królem strzelców Primera División.
W reprezentacji Hiszpanii od 1965 do 1972 rozegrał 12 meczów i strzelił 3 gole. W hiszpańskiej Primera División rozegrał 370 meczów i strzelił 172 gole.
Kariera trenerska
Mimo iż w ciągu ponad trzydziestoletniej kariery szkoleniowej prowadził osiem różnych zespołów z Primera División, najbardziej znany jest z pracy w Atlético Madryt. Pracował w tym klubie sześciokrotnie, zdobywając z nim wszystkie najważniejsze krajowe laury. Ponadto w 1986 doprowadził go do pierwszego od 1974 finału europejskich pucharów (porażka 0:3 z Dynamem Kijów w Pucharze Zdobywców Pucharów), a w 2002, po dwuletniej przerwie, wprowadził ponownie do pierwszej ligi.
Był także trenerem FC Barcelona, z którym triumfował w rozgrywkach o Puchar Hiszpanii, trzykrotnie Realu Betis, RCD Espanyol, Sevilli FC, Valencii CF, Realu Oviedo i ostatnio dwa razy RCD Mallorca.
Po Euro 2004 66-letni Aragonés zastąpił Iñakiego Sáeza na stanowisku selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Mimo iż do Mundialu 2006 drużyna awansowała dopiero po barażach (5:1 i 1:1 ze Słowacją), to od czasu mistrzostw Europy do 27 czerwca 2006 nie zanotowała porażki. Pierwszą przegraną w roli selekcjonera Aragones zaliczył w drugiej rundzie mistrzostw świata, kiedy jego drużyna uległa 1:3 Francji i odpadła z turnieju. Do tego meczu jego bilans przedstawiał się następująco: 24 mecze, 16 zwycięstw – 8 remisów – 0 porażek.
Aragonés wprowadził do drużyny szereg młodych zawodników (m.in. Davida Villę, Sergio Ramosa, Cesca Fàbregasa i Andrésa Iniestę). Za jego kadencji z drużyną narodową pożegnał się natomiast Raúl, odsunięty od kadry po przegranym 2:3 meczu eliminacji Euro 2008 z Irlandią Północną, rozegranym we wrześniu 2006.
W 2008 Aragonés doprowadził reprezentację Hiszpanii do zwycięstwa w Mistrzostwach Europy. W finałowym meczu Hiszpanie pokonali 1:0 Niemców. Zwycięstwo drużyny Aragonésa jest pierwszym zwycięstwem hiszpańskiej kadry narodowej w rozgrywkach międzynarodowych seniorów od czasu wygranej w Mistrzostwach Europy w 1964
W sezonie 2008/2009 był trenerem tureckiego klubu Fenerbahçe SK. Po meczu w finale Pucharu Turcji 13 maja 2009 roku z Besiktasem przegranym 2:4 przez Fenerbahçe, trener został zwolniony przez prezesa klubu. Jako przyczynę prezes podał niekorzystny wynik w finale i niesatysfakcjonującą grę w lidze.
Sukcesy trenerskie
Przypisy
- ↑ Luis Aragones passes away aged 75. euronews.com. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
Bibliografia
- PhilP. Shaw PhilP., Luis Aragones: Footballer and coach who laid the foundations for Spain's golden generation but became embroiled in controversy [online], independent.co.uk, 5 lutego 2014 [dostęp 2014-02-06] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Luis Aragonés – statystyki piłkarza (hiszp.)
- Luis Aragonés – statystyki trenera (hiszp.)
- Opis incydentu z rasistowskimi odzywkami pod adresem Thierry'ego Henry z The Guardian (ang.)
- Informacja o śmierci w Focus (niem.)
Składy reprezentacji Hiszpanii
Osiągnięcia i nagrody
1929–1930 | |
---|
1931–1940 | |
---|
1941–1950 | |
---|
1951–1960 | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1990 | |
---|
1991–2000 | |
---|
2001–2010 | |
---|
2011–2020 | |
---|
od 2021 | |
---|
Selekcjoner roku wg
IFFHS - ISNI: 0000000428505780
- VIAF: 307162651
- LCCN: n2014006529
- BNE: XX1305878
- PLWABN: 9810611753905606
- NUKAT: n2015200059, n2006150064
- WorldCat: lccn-n2014006529