|
Pełne imię i nazwisko | José Vítor dos Santos Peseiro |
Data i miejsce urodzenia | 4 kwietnia 1960 Coruche |
Pozycja | napastnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1977–1979 | Coruchense | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1979–1980 | Cartaxo | 1980–1982 | Coruchense | 1982–1983 | Oriental | 1983–1984 | Amora FC | 1984–1987 | Oriental | 1987–1988 | Samora Correia | 1988–1989 | Torreense | 1989–1991 | União Santarém | 1991–1992 | Alcanenense | 1992–1994 | União Santarém | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1992–1994 | União Santarém | 1994–1996 | União Montemor | 1996–1999 | Oriental | 1999–2003 | CD Nacional | 2003–2004 | Real Madryt (asystent) | 2004–2005 | Sporting CP | 2006–2007 | Al-Hilal | 2007–2008 | Panathinaikos AO | 2008–2009 | Rapid Bukareszt | 2009–2011 | Arabia Saudyjska | 2012–2013 | SC Braga | 2013–2015 | Al-Wahda | 2015–2016 | Al-Ahly | 2016 | FC Porto | 2016 | SC Braga | 2017 | Nadi asz-Szarika | 2018 | Vitória SC | 2018 | Sporting CP | 2020–2021 | Wenezuela | 2022–2024 | Nigeria | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
José Vítor dos Santos Peseiro (ur. 4 kwietnia 1960 w Coruche) – portugalski trener i piłkarz. Od 2022 r. do 2024 był selekcjonerem Nigerii[1].
Życiorys
Nigdy nie grał zawodowo w piłkę nożną. Na początku lat 90. rozpoczął pracę szkoleniową w klubach z niższych lig. W 1999 roku został trenerem trzecioligowego CD Nacional, z którym jeszcze w tym samym sezonie awansował do drugiej ligi, a dwa lata później – do ekstraklasy. Młodego, ambitnego szkoleniowca dostrzegł Carlos Queiróz, który zaproponował mu stanowisko asystenta w Realu Madryt. Jednak portugalski duet pracował w stolicy Hiszpanii tylko rok; po słabym sezonie, zakończonym na trzecim miejscu w Primera División Queiroz został zdymisjonowany. Peseiro złożył wymówienie i powrócił do Portugalii, gdzie otrzymał propozycję prowadzenia Sportingu.
Drużyna, w której grali m.in. reprezentanci Portugalii Ricardo, Beto i Ricardo Sá Pinto oraz młodzi, zaczynający kariery João Moutinho i Hugo Viana, po wyeliminowaniu Feyenoordu, Middlesbrough, Newcastle United oraz AZ Alkmaar dotarła do finału Pucharu UEFA, w którym następnie uległa 1:3 CSKA Moskwa. Podopieczni Peseiro w lidze zajęli trzecie miejsce. Jednak słaby początek następnego sezonu (porażka w eliminacjach do Ligi Mistrzów z Udinese Calcio, odpadnięcie z Pucharu UEFA po przegranej z Halmstads BK) oraz konflikt z kilkoma zawodnikami (m.in. z Fábiem Rochembackiem, który publicznie zarzucił trenerowi brak kompetencji) sprawiły, że w październiku 2005 roku szkoleniowiec złożył dymisję.
Pozostawał bez pracy ponad półtora roku. Na początku czerwca 2007 roku został opiekunem piłkarzy Panathinaikosu Ateny. Po zakończeniu sezonu 2007-2008, w którym jego podopieczni zajęli dopiero trzecie miejsce w lidze, złożył wymówienie.
Od czerwca 2008 do stycznia 2009 był trenerem Rapidu Bukareszt. Został zwolniony już w październiku 2008 roku, zaraz po tym, jak Rapid przegrał dwumecz z VfL Wolfsburg i odpadł z rozgrywek Pucharu UEFA. Jednak kilka dni później został ponownie zatrudniony na tym samym stanowisku. Ostatecznie wyjechał z Rumunii na początku 2009 roku, kiedy otrzymał korzystniejszą finansowo ofertę pracy w Arabii Saudyjskiej. Stanowisko trenera reprezentacji Arabii Saudyjskiej piastował do 9 stycznia 2011 roku[2].
Sukcesy szkoleniowe
Przypisy
- ↑ José Peseiro selekcjonerem reprezentacji Nigerii
- ↑ Puchar Azji. Trener Arabii Saud. zwolniony po jednym meczu.