FUG
FUG eksponowany w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej. | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Węgry | ||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | kołowy wóz rozpoznawczy | ||
Trakcja | kołowa | ||
Załoga | 6 osób | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | 4-suwowy, 4-cylindrowy silnik wysokoprężny Csepel D414.44 o mocy 73,55 kW przy 2300 obr./min | ||
Długość | kadłuba: 5790 mm | ||
Szerokość | 2500 mm | ||
Wysokość | 1910 mm | ||
Prześwit | 280 mm | ||
Masa | 6300 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 80 km/h | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | bez przygotowania: pływający | ||
Rowy (szer.) | 1,2 m | ||
Kąt podjazdu | 30 | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 x karabin maszynowy kal. 7,62 mm | |||
Użytkownicy | |||
|
D-442 FUG (Felderítő Úszó Gépkocsi) – węgierski opancerzony wóz rozpoznawczy skonstruowany w latach 60. XX w. Odpowiednik radzieckiego samochodu rozpoznawczego BRDM-1. Od BRDM różni się jednak tym, że jego silnik usytuowany jest w tylnej części pojazdu, dzięki czemu jest bardziej odporny na uszkodzenia, np. w razie ostrzału. Pojazdy tego typu znajdowały się na uzbrojeniu armii węgierskiej, czechosłowackiej, a także w niewielkiej liczbie Wojska Polskiego. Mimo że FUG charakteryzował się bardziej przemyślaną konstrukcją układu napędowego niż w radzieckim odpowiedniku, to jednak miał istotną wadę, jaką był brak stałego uzbrojenia. Z tego powodu zastąpił go PSzH-IV, pozbawiony wady poprzednika. Pojazd ten nie był już sprowadzany do Polski.
Egzemplarze muzealne
Pojazdy FUG można oglądać w następujących muzeach:
- Lubuskie Muzeum Wojskowe w Drzonowie – FUG z numerem taktycznym 042,
- Muzeum Techniki Wojskowej im. Jerzego Tadeusza Widuchowskiego,
- Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu,
- Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej,
- Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie – pojazd znajduje się na terenie Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej,
- Muzeum Historii i Uzbrojenia w Opolu – pojazd w pełni sprawny, w ciągłej eksploatacji,
- Stare koszary - Góra Kalwaria.
Użytkownicy
Aktualni użytkownicy
- Węgry
Byli użytkownicy
- Czechosłowacja: 275 zamówionych w 1965 roku i dostarczonych w 1968. Dostały oznaczenie OT-65A Otter[1]. Kolejne 200 PSzH pozyskane i oznaczone jako OT-66[1].
- NRD – 50 PSzH.[1]
- Niemcy – wszystkie zezłomowane lub sprzedane.
- Irak – 200 PSzH-IV dostarczonych w 1981 roku. Prawdopodobnie zostały zastąpione przez BRDM-2[1].
- Polska – 100 OT-65A Otter[1].
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Jackowski, Tadeusz Wysocki. Kołowe środki transportu armii węgierskiej. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. Nr. 1. s. s. 7-9. ISSN 1230-1655.
- Janusz Magnuski "Wozy Bojowe LWP", Wydawnictwo MON, Warszawa 1985
- p
- d
- e
Czołgi | |
---|---|
Działa pancerne i samobieżne | |
Bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone | |
Samochody pancerne | |
Pojazdy techniczne | |
Pojazdy saperskie | |
Ciągniki artyleryjskie |
|
Samochody terenowe | |
Motocykle i quady |
|
Samochody ciężarowe |
|
Samochody inne | |
Polskie konstrukcje prototypowe[A] |
|