Alfabet turecki (łaciński)

Ten artykuł dotyczy oficjalnego alfabetu języka tureckiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Alfabet turecki – alfabet oparty na alfabecie łacińskim w konwencji francuskiej[1], z dodatkowo używanymi w nim znakami diakrytycznymi, wprowadzony w 1928 roku; wcześniej język turecki był zapisywany za pomocą alfabetu arabskiego, najwcześniejszym alfabetem tureckim były runy tureckie.

Alfabet turecki
Litera
turecka
A
a
B
b
C
c
Ç
ç
D
d
E
e
F
f
G
g
Ğ
ğ
H
h
I
ı
İ
i
J
j
K
k
L
l
M
m
N
n
O
o
Ö
ö
P
p
R
r
S
s
Ş
ş
T
t
U
u
Ü
ü
V
v
Y
y
Z
z
wymowa /a/ /b/ /d͡ʒ/ /t͡ʃ/ /d/ /ɛ/ /f/ /g/
/ɟ/
/ː/
/j/
/h/ /ɯ/ /i/ /ʒ/ /k/
/c/
/ɫ/
/l/
/m/ /n/ /ɔ/ /œ/ /p/ /ɾ/ /s/ /ʃ/ /t/ /u/ /y/ /ʋ/, /v/ /j/ /z/
polska
wymowa
a b cz d e f g
j
h y i ż k l m n o niem. ö p r s sz t u niem. ü w j z

Zobacz też

Przypisy

  1. Hanioglu, Sükrü (2011). Ataturk: An Intellectual Biography. Princeton University Press. p. 153.
  • p
  • d
  • e
Alfabety łacińskie
Języki indoeuropejskie
Języki bałtyckie
  • alfabet litewski
  • alfabet łotewski
Języki celtyckie
Języki germańskie
Języki romańskie
Języki słowiańskie
Inne
Języki uralskie
Języki turkijskie
Inne
  • p
  • d
  • e
Alfabetyczne
dwuszeregowe
jednoszeregowe
dwuszeregowe i jednoszeregowe
nielinearne
Spółgłoskowe (abdżady)
Półalfabetyczne
Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy)
indyjskie
protopisma i ksenopismo
północne
południowe
inne
Sylabiczne
dalekowschodnie
inne
Logograficzne
bliskowschodnie (mezopotamskie)
bliskowschodnie (egipskie)
dalekowschodnie (sinogramy)
mezoamerykańskie
Nieodczytane (nieznana struktura)
Protopisma
Alfabety fonetyczne
Pseudoalfabety
Zapis liczb
Projekty ideograficzne