Ulf von Euler

Ulf von Euler

Państwo działania	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1905 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	9 marca 1983 Sztokholm
profesor
Specjalność: fizjologia
Alma Mater	Instytut Karolinska
Praca naukowa
Uczelnia	Instytut Karolinska
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulf Svante von Euler (ur. 7 lutego 1905 w Sztokholmie, zm. 9 marca 1983 tamże) – szwedzki fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1970 roku^[1].

Życiorys

Był synem chemika Hansa von Eulera-Chelpina, profesora Uniwersytetu w Sztokholmie i laureata chemicznej Nagrody Nobla w 1929^[2]. Studiował medycynę w Karolińskim Instytucie Medyczno-Chirurgicznym w Sztokholmie, w 1939 został profesorem tego instytutu. Instytut Karoliński wyłonił komitet noblowski w dziedzinie medycyny, w skład którego Euler wchodził w latach 1953–1960 oraz był sekretarzem w latach 1961–1965. W latach 1965–1975 Euler był prezesem Fundacji im. Nobla. Wchodził w skład wielu towarzystw i organizacji naukowych, m.in. Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie, Królewskiej Akademii Nauk w Kopenhadze, Niemieckiej Akademii Przyrodników w Halle (Niemcy), Royal Society w Londynie. Był laureatem Nagrody Stouffera, został odznaczony szwedzkim Orderem Gwiazdy Polarnej. W 1979 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi^[3].

W 1946 roku rozpoznał noradrenalinę jako przekaźnik impulsów nerwowych (tzw. neurotransmiter). Stwierdził, że gromadzi się ona w zakończeniach nerwów. Za prace nad mediatorami uwalnianymi na zakończeniach nerwowych, mechanizmami ich gromadzenia, uwalniania i unieczynniania został laureatem medycznej Nagrody Nobla w 1970, wspólnie z Amerykaninem Juliusem Axelrodem i Brytyjczykiem Bernardem Katzem^[1]. Badania Eulera, Axelroda i Katza przyczyniły się do zrozumienia podstawowych problemów związanych z przekazywaniem informacji w układzie nerwowym oraz umożliwiły opracowanie nowych metod leczniczych w neurologii i psychiatrii.

Przypisy

Bibliografia

• Nagrody Nobla, Leksykon PWN, BeataB. Tarnowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7 .brak strony (książka)