George Macartney (1. hrabia Macartney)

George Macartney

Rodzina	Macartneyowie z Auchinleick
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1737 Lissanoure
Data i miejsce śmierci	31 maja 1806 Chiswick
Ojciec	George Macartney
Matka	Elisabeth Winder
Żona	Jane Stuart
Odznaczenia

Macartney pozdrawiający cesarza Chin w 1793 roku

George Macartney (ur. 14 maja 1737, zm. 31 maja 1806) – brytyjski polityk, administrator i dyplomata.

Życiorys

George Macartney pochodził ze starej szkockiej rodziny Macartneyów z Auchinleck, którzy w 1649 osiedlili się w Lissanoure w pobliżu miejscowości Loughguile nieopodal Ballymoney (hrabstwo Antrim w Irlandii), gdzie George się urodził.

Po ukończeniu Trinity College w Dublinie w 1759 został studentem w Temple w Londynie. Dzięki poparciu Stephena Foxa, starszego brata Charlesa Jamesa Foxa, Henry Holland skłonny był pokierować karierą Macartneya.

W 1764 Macartney został posłem nadzwyczajnym Wielkiej Brytanii w Rosji. Udało mu się wynegocjować z Katarzyną II alians brytyjsko-rosyjski. Z Petersburga korespondował z innymi ambasadorami brytyjskimi, a ponieważ polityka brytyjska była wtedy podporządkowana projektowi traktatu handlowego z Rosją, Macartney dawał im wskazówki, jak mają postępować. Do jego korespondentów należeli: John Goodricke (ambasador brytyjski w Sztokholmie), Robert Gunning (Kopenhaga), Ralph Woodford (Hamburg), Philip Stanhope (Drezno), Alexander Burnet (Berlin), Joseph Yorke (Haga), Thomas Wroughton (Warszawa), Trevor Corry (Gdańsk).

W 1766 powrócił do Anglii i zasiadał w parlamencie, w latach 1767-1768 znów był ambasadorem w Rosji, a od 1769 posłem w Irlandzkiej Izbie Gmin. W 1767 odznaczony Orderem Orła Białego^[1].

W 1775 został gubernatorem Wysp Karaibskich i baronem Macartney.

Od 1780 pełnił funkcję gubernatora Madrasu w Indiach. W 1786 zrezygnował z urzędu i powrócił do Anglii.

Od 1792 hrabia (earl) Macartney, został w 1793 pierwszym ambasadorem Wielkiej Brytanii w Pekinie. Dyplomaci powrócili w 1794.

W 1795 został wysłany do Włoch z tajną misją. W 1796 został gubernatorem nowej kolonii - Kolonii Przylądkowej, z którego to stanowiska zrezygnował z powodu kłopotów zdrowotnych w listopadzie 1798. Do Pekinu docierały informacje, które przysyłali: Francis Drake z Genui, Morton Eden – ambasador przy wiedeńskim dworze, Gilbert Elliot - wicekról Korsyki, William Douglas Hamilton – ambasador na dworze Królestwa Neapolu, Thomas Jackson i John Trevor na sardyńskim dworze w Turynie, William Wickham – poseł w Szwajcarii, William Frederick Wyndham poseł na dworze Wielkiego Księstwa Toskanii, Charles Whitworth w Petersburgu, Thomas Walpole – poseł przy sejmie w Ratyzbonie, Richard Worsley (Wenecja), John Udny – oficer stacjonujący w Livorno.

George Macartney zmarł w Chiswick, Middlesex, 31 maja 1806. Tytuł hrabiego Macartney wygasł z braku potomków.

Przypisy

↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 207.

Linki zewnętrzne

George Macartney na stronie Public Record Office of Northern Ireland. proni.gov.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)]. (kopia z Internet Archive)

Ambasadorowie Wielkiej Brytanii w Rosji i ZSRR

Ambasadorowie	Thomas Finch (1613–1634) Friedrich Christian Weber (1714–1719) George Douglas (1716) ... Thomas Ward (1728–1731) John Campbell (1731–1739) Edward Finch poseł nadzwyczajny (1739–1742) Ciril Wich (1741–1744) John Carmichael (1744–1749) Melchior Guy-Dickens (1749–1755) Charles Hanbury Williams (1755–1759) Robert Keith (1758–1762) John Hobart (1762–1764) George Macartney (1764–1766) Hans Stanley (1766–1767) George Macartney (1767–1768) Charles Cathcart (1768–1772) Robert Gunning (1772–1776) James Harris (1776–1782) Alleyne Fitzherbert (1783–1788) Charles Whitworth (1788–1791) William Fawkener (1790–1801) Alleyne Fitzherbert (1801–1802) John Borlase Warren (1802–1804) lord Granville Leveson-Gower (1804–1805) William Schaw Cathcart, 1. hrabia Cathcart (1805–1806) Alexander Hamilton, 10. książę Hamilton (1806–1807) lord Granville Leveson-Gower (1807–1812) William Schaw Cathcart, 1. hrabia Cathcart (1812–1820) Charles Bagot (1820–1825) Percy Clinton Sydney Smythe, 6. wicehrabia Strangford (1825–1827) William à Court, 1. baron Heytesbury (1827–1832) Stratford Canning (1832–1835) John Lambton (1835–1838) Ulick de Burgh (1838–1841) Charles Stuart, 1. baron Stuart de Rothesay (1841–1844)
Wysłannicy Nadzwyczajni i Pełnomocnicy	John Arthur Douglas Bloomfield, 2. baron Bloomfield (1844–1851) George Hamilton Seymour (1851–1856) John Wodehouse (1856–1858) John Fiennes Twisleton Crampton, 2. baronet (1858–1860)
Ambasadorowie	John Fiennes Twisleton Crampton, 2. baronet (1860–1861) Francis Napier (1861–1864) Andrew Buchanan, 1. baronet Buchanan (1864–1867) George Henry Robert Charles Vane (1867–1871) Augustus Loftus (1871–1879) Frederick Hamilton-Temple-Blackwood (1879–1881) Edward Thornton (1881–1884) Robert Burnett David Morier (1884–1894) Frank Lascelles (1894–1895) Nicholas Roderick O’Connor (1895–1898) Charles Scott (1898–1904) Charles Hardinge (1904–1906) Arthur Nicolson (1906–1910) George Buchanan (1910–1918)
Ambasadorowie w ZSRR	Robert MacLeod Hodgson Chargé d’affaires (1924–1927) ... Edmond Ovey (1929–1933) Aretas Akers-Douglas, 2. wicehrabia Chilston (1933–1939) William Seeds (1939–1940) Stafford Cripps (1940–1942) Archibald Clark Kerr (1942–1946) Maurice Peterson (1946–1949) David Kelly (1949–1951) Alvary Gascoigne (1951–1953) William Hayter (1953–1957) Patrick Reilly (1957–1960) Frank Roberts (1960–1962) Humphrey Trevelyan, baron Trevelyan (1962–1965) Geoffrey Harrison (1965–1968) Duncan Wilson (1968–1971) John Killick (1971–1973) Terence Garvey (1973–1976) Howard Smith (1976–1978) Curtis Keeble (1978–1982) Iain Sutherland (1982–1985) Bryan Cartledge (1985–1988) Rodric Braithwaite (1988–1992)
Ambasadorowie w Federacji Rosyjskiej	Brian Fall (1992–1995) Andrew Wood (1995–2000) Roderic Lyne (2000–2004) Anthony Brenton (2004-obecnie)