Bob Orton Jr.

Bob Orton Jr.

Bob Orton Jr. w walce przeciwko Jimmy’emu Snuce w 2009.
Imię i nazwisko	Robert Keith Orton Jr.
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1950 Kansas City, Missouri
Współmałżonek	Elaine Orton
Dzieci	3
Kariera wrestlera
Pseudonimy ringowe	Bob Orton Jr. Bob Orton The Invader Young Mr. Wrestling
Wzrost	185 cm
Masa ciała	110 kg
Zapowiadany z	Kansas City, Kansas
Trenerzy	Hiro Matsuda Eddie Graham Jack Brisco
Debiut	23 sierpnia 1972

Robert Keith Orton Jr. (ur. 10 listopada 1950 w Kansas City, Missouri) – amerykański wrestler oraz menedżer wrestlingowy. Członek galerii sław WWE Hall of Fame.

Kariera

Początki w wrestlingu i różne federacje (1972 – 1984)

Trenowany przez Hiro Matsudę, zadebiutował w wieku 22 lat, 23 sierpnia 1972 w promocji Championship Wrestling from Florida jako Young Mr. Wrestling w tag teamie u boku swojego ojca Boba Ortona Sr. Bob Orton Jr. był jednym z pierwszych zawodników wykonujących superplex jako finisher walk^[1]. Na początku drugiej połowy lat 70. występował w American Wrestling Association (AWA) gdzie rywalizował z Gregiem Gagne. W latach 1980–1982 występował w National Wrestling Alliance (NWA) w gimmicku kowboja, gdzie zdobył renomę dzięki prowadzonym rywalizacjom. W 1982 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (WWF) gdzie prowadził feud z Bobem Backlundem o WWF Heavyweight Championship, jednak nigdy go nie zdobył odchodząc z federacji jeszcze w tym samym roku i powracając na terytorium NWA^[2]. Od 1982 do 1984 był zawodnikiem NWA gdzie rywalizował z Rickiem Flairem i Harley Racem.

World Wrestling Federation, New Japan Pro-Wrestling, World Championship Wrestling i scena niezależna (1984 – 1999)

W marcu 1984 ponownie dołączył do rosteru World Wrestling Federation. Początkowo odgrywał postać ochroniarza Roddy’ego Pipera o imieniu „Ace” Orton. Później do jego gimmicku dołączono noszenie przez Ortona opatrunku gipsowego na przedramieniu co było włączeniem w storyline prawdziwego złamania jakiego nabawił się podczas walki z Jimmy’m Snuką, z którym prowadził rywalizację^[3].

Podczas pierwszej gali WrestleMania I, która odbyła się 31 marca 1985 w hali Madison Square Garden został menedżerem Roddy’ego Pipera oraz Paula Orndorffa prowadząc ich podczas walki wieczoru tej gali przeciwko drużynie Hulk Hogan i Mr. T^[4]. W 1986 występował jako „Boxing” Bob i „Battling” Bob rywalizując z Mr. T w programach spod znaku Saturday Night's Main Event oraz został menedżerem Adriana Adonisa^[5]. Następnie utworzył tag team z The Magnificent Muraco, a z kolei ich menedżerem został Mr. Fuji. Na początku listopada 1987 został zwolniony z WWF. W 1989 i 1990 pojawiał się jeszcze w WWF jednak tylko na pojedyncze walki.

W 1988 zaczął występy dla japońskiej New Japan Pro-Wrestling u boku swojego brata Barry’ego jako tag team Gaspar Brothers – wtedy też przyjął nowy pseudonim ringowy jako Billy Gaspar^[6]. Orton wraz ze swoim bratem prowadzili rywalizacje z takimi japońskimi zawodnikami jak Nobuhiko Takada, Antonio Inoki, Kuniaki Kobayashi, Riki Choshu, Osamu Kido, Yoshiaki Fujiwara oraz Hiro Saito. Pod koniec marca 1989 zadebiutował w World Championship Wrestling jednak jeszcze w tym samym roku opuścił federację.

Od 1990 występował na scenie niezależnej m.in. w Universal Wrestling Federation, Smoky Mountain Wrestling (federacji Jima Cornette’a) oraz szeregu innych mniejszych promocji do 1999 kiedy przeszedł na częściową emeryturę od wrestlingu^[7].

World Wrestling Entertainment oraz scena niezależna (2005 – obecnie)

Na początku lutego 2005 WWE ogłosiła dodanie Boba Ortona Jr. do galerii sław WWE Hall of Fame. Został wprowadzony 2 kwietnia 2005 przez swojego syna Randy’ego Ortona^[8]. W tym samym czasie występował jako menedżer swojego syna w jego rywalizacji z The Undertakerem. U boku swojego syna Randy’ego występował w WWE do połowy lutego 2006 kiedy został zwolniony z federacji^[9].

W 2009 powrócił do nieregularnych występów na scenie niezależnej. W kolejnych latach toczył walki z Jimmy’m Snuką czy Tomem Prichardem. W latach 2010, 2012 i 2017 pojawiał się okresowo w WWE u boku swojego syna Randy’ego w odcinkach specjalnych WWE Raw lub u boku innych byłych gwiazd WWE.

Tytuły i osiągnięcia

• American Wrestling Federation
  • AWF Heavyweight Championship (1 raz)
• Cauliflower Alley Club
  • Family Award (2005) – z Barry’m Ortonem i Bobem Ortonem Sr.
• Central States Wrestling Alliance
  • CSWA Heavyweight Championship (1 raz)
• Championship Wrestling from Florida
  • NWA Florida Heavyweight Championship (1 raz)
  • NWA Florida Tag Team Championship (3 razy) – z Bobem Ortonem Sr. (1 raz) i Bobem Roopem (2 razy)
• International Championship Wrestling
  • ICW Southeastern Heavyweight Championship (1 raz)
  • ICW Southeastern Tag Team Championship (3 razy) – z Barry’m Ortonem (1 raz), Bobem Roopem (1 raz) i Tony’m Petersem (1 raz)
  • ICW Television Championship (1 raz)
• Mid-Atlantic Championship Wrestling
  • NWA World Tag Team Championship (wersja Mid-Atlantic) (1 raz) – z Donem Kernodle
• Mid-South Sports/Georgia Championship Wrestling
  • NWA Georgia Junior Heavyweight Championship (1 raz)
  • NWA Georgia Tag Team Championship (2 razy) – z Dickiem Slaterem (1 raz) i Mr. Wrestling II (1 raz)
  • NWA Macon Tag Team Championship (1 raz) – z Dickiem Slaterem
• Mid-South Wrestling
  • Mid-South Mississippi Heavyweight Championship (1 raz)
• Midwest Powerhouse Wrestling
  • MPW Heavyweight Championship (1 raz)
• Powerhouse Championship Wrestling
  • PCW Heavyweight Championship (1 raz)
• Pro Wrestling Illustrated
  • Debiutant roku (1973) Tytuł dzierżony wspólnie z Tony’m Gareą.
  • Sklasyfikowany na 121. miejscu wśród 500 najlepszych wrestlerów w zestawieniu „PWI Years” w 2003.
• Old School Wrestling Alliance
  • OSWA Heavyweight Championship (1 raz)
• Southern Illinois Championship Wrestling
  • SICW Tag Team Championship (1 raz) – z Tony’m Atlasem
• Southeastern Championship Wrestling
  • CWF Tag Team Championship|NWA Southeastern Tag Team Championship (4 razy) – z Bobem Roopem (1 raz), Jerry’m Blackwellem (1 raz) i Ronem Garvinem (2 razy)
• Universal Wrestling Federation
  • UWF Intercontinental Heavyweight Championship (1 raz)
  • UWF Southern States Championship (2 razy)
• World Wrestling Entertainment
  • WWE Hall of Fame (wprowadzony w 2005)
• Inne tytuły
  • VWS Television Championship (1 raz)
• Wrestling Observer Newsletter
  • Najmniejszy progres (1986)

Życie osobiste

Jego ojciec – Bob Orton Sr. również był wrestlerem, podobnie jak jego brat Barry Orton oraz syn Randy^[10].

Będąc nastolatkiem zdiagnozowano u niego wirusowe zapalenie wątroby typu C, jednak Orton nie wykazywał żadnych widocznych objawów choroby i później nie przypominał już sobie, że jest chory. Ponad 30 lat potem, w trakcie rywalizacji jego syna Randy’ego z The Undertakerem, Orton został ponownie przetestowany i potwierdzono, że nadal jest nosicielem choroby. Undertaker był wściekły, że nie został poinformowany o chorobie Ortona i dowiedział się, że były szef ds. relacji z talentami – John Laurinaitis (który wiedział o chorobie Ortona), pozwolił Bobowi Ortowi Jr. występować podczas show oraz w pewnym momencie występów (podczas walki na gali w Hell in a Cell match’u na gali Armageddon (2005)), Bob Orton Jr. wylał na The Undertakera swoją krew, co mogło spowodować u niego zarażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C – był to jeden z powodów zwolnienia Boba Ortona Jr. z federacji WWE^[9][11].

W 1968 poślubił Elaine, z którą doczekał się trójki dzieci (dwóch synów i córkę): Randy’ego, który jest utytułowanym wrestlerem i zawodnikiem WWE, Nathana (komika i stand-upera) oraz córkę Becky^[12].

W 1986 był uczestnikiem incydentu, do którego doszło w jednym z hoteli w miejscowości Fresno w stanie Kalifornia. Orton został trzykrotnie potraktowany policyjnym taserem, ze względu na zakłócanie miru domowego po przez głośnie zachowanie – w tym tańczenie nago po pijanemu^[12].

W jednym z odcinków programu WWE Confidential wyznał, że jego kontuzja przedramienia odniesiona w walce z Jimmy’m Snuką w 1985 nie była storyline’owym scenariuszem, a także stwierdził że do opuszczenia WWF w 1987 w całości nie wyleczył tego urazu i do tego momentu stale nosił opatrunek gipsowy na przedramieniu – sytuację tę wykorzystano również w wrestlingowym kayfabe^[13].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profile na: Online World of Wrestling, CageMatch, The Internet Wrestling Database, Wrestling Data, [dostęp 2023-08-15].
• Profil WWE, wwe.com, [dostęp 2023-08-15].