Ergatif dil
Ergatif dil veya özegeçişli dil,[1] geçişsiz eylemlerin öznesinin, geçişli eylemlerdeki nesne gibi davrandığı dildir. Baskça, Maya dilleri, Hintçe, Güney Kafkas dilleri, Kuzeydoğu Kafkas dilleri, Kuzeybatı Kafkas dilleri, Kürt dilleri[2] Tibetçe, Trans-Yeni Gine dilleri, Çipça dilleri, Çinuk dilleri, Eskimo - Aleut dilleri, Saliş dilleri, Çimmesyan dilleri, Assam dili, Çukçice ve çoğu Avustralya Aborjin dili günümüzde konuşulan; Urartuca, Sümerce[3] ve Hurrice ise ölü ergatif dillere örnek olarak verilebilir. Öznenin hem geçişsiz hem de geçişli eylemlerde aynı durum örüntüsünü koruduğu diller ise yalın-belirtme dilleri olarak adlandırılır.
Kaynakça
- ^ İmer, Kâmile; Özsoy, Sumru; Kocaman, Ahmet (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. s. 207.
|erişim-tarihi=kullanmak için|url=gerekiyor (yardım) - ^ Mahalingappa, Laura Jahnavi (2009). The acquisition of split-ergativity in Kurmanji Kurdish (Ph.D. tez). The University of Texas at Austin. 15 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2016.
- ^ Michalowski, P. (1980). "Sumerian as an Ergative Language I". Journal of Cuneiform Studies. 32 (2): 86-103. doi:10.2307/1359671. JSTOR 1359671.
 | Dil ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
