Blackmail (film, 1929)

PredložakBlackmail (drama); autor:
Charles BennettUlogeMuzikaJimmy Campbell i Reg ConnellyFotografijaJack E. CoxMontažaEmile de RuelleDistribucijaBIP (UK)Datum(i) premijereTrajanje84 min.
(6740 ft nijema, 7136 ft zvučna verzija)Zemlja Ujedinjeno KraljevstvoJezikengleski

Blackmail (sh. Ucjena) je britanski crno-bijeli film snimljen 1929. godine u režiji Alfreda Hitchcocka, poznat kao prvo zvučno ostvarenje u njegovoj filmografiji i jedan od prvih britanskih zvučnih filmova uopće.

Po žanru je triler, a temelji se na kazališnoj predstavi Charlesa Bennetta. Protagonistica filma, čiji lik tumači češka glumica Anny Ondra, je djevojka koja nakon svađe s momkom, policijskim detektivom, odlazi u atelje sa slikarom koji je pokuša silovati pri čemu ga ona u samoobrani ubije nožem. Radnja prikazuje kako ona, a kasnije i njen momak, pokušavaju prikriti zločin, ali potom postaju žrtvom ucjene profesionalnog kriminalca koji je svjedočio ubistvu.

Blackmail je originalno bio zamišljen kao nijemi film, kao takav se počeo snimati, a Hitchcock je na kraju i napravio posebnu nijemu verziju, namijenjenu tadašnjim britanskih kino-dvoranama koje nisu imale zvučnu opremu. Usred snimanja je producent John Maxwell, potaknut popularnošću američkih zvučnih filmova, odobrio Hitchcocku da snimi i potpuno zvučnu, odnosno "govornu" verziju. Hitchcock je spremno prihvatio izazov, uključujući primjetan češki naglasak Anny Ondra koji nije predstavljao problem u nijemoj eri, ali koji je publiku zvučnog filma mogao razuvjeriti da na ekranu gleda lik Engleskinje. Hitchcock je taj problem riješio tako što je angažirao britansku glumicu Joan Barry da van kamere izgovara njene replike, dok ih je Ondra "govorila" na "playback".

Hitchcock je u filmu također pokazao spremnost na inovacije, odnosno eksperimentiranje sa novom tehnologijom, sa kojom se mnogi njegovi tada daleko ugledniji kolege još nisu bili spremni suočiti. To je uključivalo korištenje riječi "nož" i drugih zvučnih efekata kako bi se na izuzetno efektan način prikazalo duševno stanje protagonistice. Zahvaljujući završnoj sceni snimljenoj u Britanskom muzeju Blackmail je predstavljao prvo ostvarenje u kome je Hitchock koristio znamenitosti kao lokacije, odnosno prvo ostvarenje u kome je koristio svoj česti motiv plavuše u nevolji. Blackmail se zbog toga smatra jednim od najvažnijih ostvarenja u Hitchcockovoj karijeri.

Anny Ondra ... Alice White Sara Allgood ... Mrs. White Charles Paton ... Mr. White John Longden ... Detektiv Frank Webber Donald Calthrop ... Tracy Cyril Ritchard ... Mr. Crewe, umjetnik Hannah Jones ... stanodavka Harvey Braban ... Glavni inspektor (zvučna verzija) Šablon:Nb5

Johnny Ashby ... dječak (van špice) Joan Barry ... Alice White (glas, van špice) Johnny Butt ... Narednik (van špice) Alfred Hitchcock ... čovjek u podzemnoj željeznici (van špice) Phyllis Konstam ... susjeda koja ogovara (van špice) Sam Livesey ... Glavni inspektor (van špice) Phyllis Monkman ... žena koja ogovara (van špice) Percy Parsons ... kriminalac+ (van špice)

Napomene

Literatura

• Ryall, Tom, Blackmail (London: British Film Institute, 1993)

• Blackmail na sajtu IMDb
• Blackmail na Rotten Tomatoes-u (en)
• Blackmail na filmskoj bazi podataka TCM
• Blackmail at SilentEra
• Blackmail at BFI Database Arhivirano 2013-12-02 na Wayback Machine-u
• Blackmail na AllRovi-u
• Blackmail na stranici Screenonline Britanskog filmskog instituta
• Blackmail at Eyegate Gallery Arhivirano 2012-02-11 na Wayback Machine-u
• Blackmail Sound Test at YouTube
• Copyright Catalog at Library of Congress; select "Document number" and type "V8003P432"