Zygmunt Latoszewski
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1902 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 stycznia 1995 | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | dyrygent, pedagog, reżyser | ||
| Odznaczenia | |||
       | |||
| |||
Zygmunt Latoszewski (ur. 26 kwietnia 1902 w Poznaniu, zm. 18 stycznia 1995 w Warszawie) – polski dyrygent, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, reżyser, pedagog, muzykolog. Wykładał w łódzkiej oraz warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, profesor nadzwyczajny od 1965.
Życiorys
W wieku szkolnym śpiewał w chórze prowadzonym przez ks. Wacława Gieburowskiego. Uczył się w Konserwatorium Poznańskim gry na skrzypcach u Zdzisława Jahnkego i teorii muzyki u Feliksa Nowowiejskiego. Na Uniwersytecie Poznańskim początkowo studiował filologię klasyczną i historię sztuki, następnie rozpoczął studia muzykologiczne u Łucjana Kamieńskiego. W roku 1932 uzyskał stopień doktora muzykologii za pracę „Pierwsze opery polskie Macieja Kamieńskiego”. Debiutował jako dyrygent w 1929 Następnie dyrygował Operą Poznańską (w latach 1933–1939, a także 1945–1948 był jej dyrektorem).
W okresie II wojny światowej przebywał w Warszawie, prowadząc koncerty w polskich kawiarniach. Po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Krakowie. W 1945 współpracował z Filharmonią Krakowską, w 1949 z Operą Warszawską, w 1949 z Filharmonia Bałtycką. W latach 1952–1954 był dyrektorem Opery Warszawskiej. Od 1955 do 1961 był kierownikiem artystycznym Opery i Filharmonii Bałtyckiej. Od 1961 do 1972 był kierownikiem artystycznym Opery Łódzkiej. W 1972 przeszedł na emeryturę, ale dalej dyrygował okazjonalnie, w tym jeszcze w latach 80. prowadząc spektakle w Teatrze Wielkim w Warszawie.
25 lutego 1947 dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej podczas prawykonania Introdukcji i Kaprysu Grażyny Bacewicz skomponowanego w tym samym roku[1].
Był autorem licznych artykułów o tematyce muzycznej (głównie krytycznych).
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera Klin-12-4)[2].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936[3], 15 czerwca 1946[4])
- Medal 40-lecia Polski Ludowej[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)
- Zasłużony dla Miasta Poznania[6]
- Odznaka honorowa "Za zasługi dla Gdańska" (1960)[7]
Nagrody
- Nagroda wojewody poznańskiego za działalność muzyczną (1947)
- nagroda przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w dziedzinie muzycznej (1950)
- Nagroda państwowa II stopnia (1952)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1971)
- Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za twórczość artystyczną (1979)
Przypisy
- ↑ MałgorzataM. Gąsiorowska MałgorzataM., Bacewicz, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999, s. 456, ISBN 978-83-224-0547-5 .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT LATOSZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-02-10] .
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu rozwoju sztuki”.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
- ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
- ↑ Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 3/1993, s. 209, ISSN 0137-3102
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10 lutego 1961, s. 5
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 702.
- Zygmunt Latoszewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10] .
- Zygmunt Latoszewski na zdjęciach w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3930828
- ETP: 3495
