Zespół pałacowy w Rajczy
nr rej. A-577/88 z 2 maja 1988[1] , A-578/88 z 2 maja 1988 (park)[1] |
Elewacja południowa pałacu (2019) |
Państwo | Polska |
Województwo | śląskie |
Miejscowość | Rajcza |
Adres | ul. Ujsolska 35[2] |
Typ budynku | pałac |
Styl architektoniczny | neorenesans północny[3] [4] |
Inwestor | Siemońscy |
Ukończenie budowy | około 1800[1] , 1809[3] lub 1833[4] |
Ważniejsze przebudowy | 1895–1896, 1966–1967[5] |
Pierwszy właściciel | Siemońscy[3] |
Kolejni właściciele | Teodor Primavesi, Władysław Lubomirski, Karol Stefan Habsburg[5] |
Położenie na mapie gminy Rajcza |
Położenie na mapie Polski |
Położenie na mapie województwa śląskiego |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego |
49°30′34″N 19°06′46″E/49,509444 19,112778 |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Zespół pałacowy w Rajczy – zabytkowy[6] zespół pałacowy z XIX w. w Rajczy w powiecie żywieckim, składający się z pałacu z oficynami, budynku gospodarczego i parku[1] , wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego[5]
Historia
Pierwotną rezydencję wybudowała około 1809 roku Agnieszka z Jordanów Siemońska[3] , Anastazy Siemoński przekształcił ją w dwór w 1833 roku[4] lub w latach 40. XIX wieku[3] . W 1854 roku przeszła ona w ręce Teodora Primavesiego[3] , który następnie sprzedał ją w 1894 roku[3] [7] księciu Eugeniuszowi Lubomirskiemu, który kupił ją dla swego syna Władysławowa Lubomirskiego[3] . W latach 1895–1896 Władysław Lubomirski przebudował pałac[2] w stylu neorenesansowym, nadano mu wygląd zbliżony do obecnego[4] . 4 maja 1914 roku pałac kupił książę Karol Stefan Habsburg[2] [3] [7] , który przeznaczył go w 1916 roku na sanatorium i szpital wojskowy dla żołnierzy[2] [3] [7] . W 1917 roku[8] pałac został ofiarowany przez księcia Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi na szpital specjalizujący się w leczeniu chorób płuc[3] . W 1940 roku na terenie zespołu pałacowego zorganizowano punkt zborny dla osób objętych Akcją Saybusch[7] . W czasie II wojny światowej pałac służył jako szpital dla żołnierzy Wehrmachtu, w 1945 roku został przejęty przez Sowietów, który zdewastowali wnętrza[2] [3] . Obiekt był jednak nadal wykorzystywany jako szpital okręgowy. W 1954 roku utworzono w pałacu Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze. W 1966 roku pałac był remontowany i po raz kolejny zdewastowany. W latach 1966–1967 dobudowano nowe skrzydło[3] , mieszczące kaplicę i świetlicę[5] .
W 1991 sanatorium przekształcono w Państwowy Zakład Opiekuńczo Leczniczy. W 1999 roku przeprowadzono kapitalny remont według projektu Edwarda Poskiera[3] , od tegoż roku pałac jest siedzibą Samodzielnego Publicznego Zakładu Opiekuńczo Leczniczego dla przewlekle chorych[5] .
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą ponadto park pałacowy o charakterze krajobrazowym, usytuowany u podnóży i na stoku wzgórza Compel. Drzewostan parku jest bogaty gatunkowo i zróżnicowany wiekiem. Drzewa, wśród których przeważają świerki, buki, jesiony i klony, rosną w zgrupowaniach zwartych i luźnych. Wśród nich znajduje się 6 pomników przyrody, w tym 2 sosny wejmutki o obwodzie w pierśnicy 310 cm, lipa drobnolistna o obwodzie 470 cm, klon jawor o obwodzie 340 cm, wiąz górski o obwodzie 320 cm i dąb szypułkowy o obwodzie 310 cm[3] .
Poza pałacem do rejestru zabytków nieruchomych wpisano oficyny i budynek gospodarczy z 2. połowy XIX wieku oraz park z 1. połowy XIX wieku pod numerem A-578/88 z 2 maja 1988 roku[1] .
-
Wnętrze z pocz. XX w. na pocztówce
-
-
Stajnia i wozownia z mieszkaniami (2019)
-
Budynek pałacowej elektrowni wodnej
Przypisy
Bibliografia
- Stanisław Figiel i inni: Beskid Żywiecki. Przewodnik. Pruszków: Rewasz, 2012, s. 422. ISBN 978-83-62460-30-4.
- Edward Poskier. Ratujmy pałac Lubomirskich w Rajczy!. „Niedziela”, 2001. Kuria Metropolitarna w Częstochowie. ISSN 0208-872X.
- Andrzej Ryłko: Szkice do historii Rajczy. [dostęp 2017-08-07].
- Edward Wieczorek. „Krajoznawca Górnośląski”, 2017-12. Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK.
- Hieronim Woźniak. Pałac Lubomirskich w Rajczy. Zakład Opiekuńczo Leczniczy. „Nad Sołą i Koszarawą”, s. 2, 2016-07-15. ISSN 1506-2643.
- Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 marca 2017 r. Województwo śląskie. Narodowy Instytut Dziedzictwa, s. 141. [dostęp 2017-08-07].