Zespół Leczenia Środowiskowego

Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zespół Leczenia Środowiskowego (domowego) – forma terapii dla osób z przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi. Jest najczęściej jednostką organizacyjną szpitala psychiatrycznego, Poradni Zdrowia Psychicznego lub Zakładu Opieki Zdrowotnej. Podstawową formą kontaktu są wizyty domowe.

Zapewnia świadczenia zdrowotne w środowisku społecznym pacjentom, którzy:

• zakończyli leczenie w oddziale całodobowym lub dziennym i wymagają dalszych, intensywnych oddziaływań socjoterapeutycznych, farmakologicznych i rehabilitacyjnych
• z którymi nie udało się uzyskać trwałej efektywnej współpracy w leczeniu w warunkach oddziału szpitalnego lub poradni (chorzy wielokrotnie hospitalizowani)
• nie utrzymują się w innych formach leczenia

W Zespole zatrudnione są osoby o różnych specjalnościach zawodowych: psychiatrzy, psycholodzy (psychoterapeuci), pielęgniarki, pracownicy socjalni, pedagodzy, terapeuci zajęciowi.

Każdy pacjent przyjęty do Zespołu ma swojego terapeutę, z którym realizuje indywidualny program terapeutyczny.

Terapeuta utrzymuje także kontakt i współpracuje z rodziną, środowiskiem pacjenta, odpowiednimi placówkami leczącymi (szpital, poradnie) oraz innymi instytucjami i organizacjami społecznymi. Zespół Leczenia Środowiskowego przyczynia się do poprawy ciągłości leczenia i jego efektów. Celem pracy Zespołu jest skrócenie czasu pobytu w oddziale całodobowym, a w niektórych wypadkach uniknięcie hospitalizacji i zapobieganie nawrotom.

Do Zespołu nie są przyjmowani pacjenci, którzy ze względu na swój stan psychiczny lub fizyczny, wymagają leczenia szpitalnego.

Rodzaje ZLŚ

• zespół leczenia środowiskowego dla osób z zaburzeniami psychicznymi (przede wszystkim osoby z rozpoznaniem: schizofrenia, zaburzenia schizoafektywne, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, zaburzenia lękowe i inne)
• zespół leczenia środowiskowego dla dzieci i młodzieży
• zespół leczenia środowiskowego dla osób z autyzmem dziecięcym

Bibliografia

• Psychiatria środowiskowa jako środowiskowa opieka nad zdrowiem psychicznym, autorzy M. Załuska, K. Prot, P. Bronowski 2007 r. ISBN 978-83-85705-88-8
• Jacek Wciórka. Psychiatria środowiskowa: idea, system, metoda i tlo. „Postępy w Psychiatrii i Neurologii”. 9, s. 319-337, 2000.