Zenon Kossak
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1907 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 marca 1939 | ||
| Zawód, zajęcie | polityk | ||
| Narodowość | ukraińska | ||
| |||
Zenon Kossak ukr. Зенон Коссак, ps. Tarnawśkyj (ur. 1 kwietnia 1907 w Drohobyczu, zm. 19 marca 1939 w Sołotwynie) – ukraiński nacjonalista.
Pochodził z rodziny Kossaków herbu Kos[1]. Pełnił między innymi funkcje referenta organizacyjnego Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów oraz powiatowego przewodniczącego organizacji w Drohobyczu. Był jednym z organizatorów akcji ekspropriacyjnych OUN w Borysławiu, Truskawcu i Gródku. W 1932 był aresztowany i sądzony w związku z zabójstwem Tadeusza Hołówki, otrzymując w 1934 wyrok 8 lat więzienia. Po amnestii w 1938 udał się na Ukrainę Karpacką, gdzie w marcu 1939 otrzymał stanowisko zastępcy Szefa Sztabu Sił Zbrojnych Ukrainy Karpackiej (Siczy Karpackiej). Po wkroczeniu wojsk węgierskich na terytorium Karpato-Ukrainy został wzięty do niewoli i rozstrzelany wraz z Mychajło Kołodzinskim, którego był adiutantem.
W trakcie pobytu w więzieniu opracował „44 reguły życia nacjonalisty ukraińskiego“[2].
Przypisy
Literatura
- Dariusz Dąbrowski - "Rzeczpospolita Polska wobec kwestii Rusi Zakarpackiej (Podkarpackiej) 1938-1939", Toruń 2007, ISBN 978-83-60738-04-7
Linki zewnętrzne
- Biografia Kossaka na stronie poświęconej historii OUN-UPA. [dostęp 2010-09-15]. (ukr.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
