Widmo wolności
| Gatunek | komediodramat |
|---|---|
| Rok produkcji | 1974 |
| Data premiery | 11 września 1974 |
| Kraj produkcji | Francja |
| Język | francuski |
| Czas trwania | 104 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Zdjęcia | Edmond Richard |
| Scenografia | Pierre Guffroy |
| Kostiumy | Jacqueline Guyot |
| Montaż | Hélène Plemiannikov |
| Produkcja | Serge Silberman |
Widmo wolności (fr. Le fantôme de la liberté) – francusko-włoska tragikomedia z 1974 roku w reżyserii Luisa Buñuela. Zdjęcia kręcono w Paryżu.
Film składa się z ciągu niepowiązanych ze sobą scenek, które nie mają żadnej pointy[1]. Reżyser stosuje tu zasadę odwróconego tabu. Polega ono na ukazaniu tego, co normalne i powszechne w naszej kulturze jako tabu, podczas gdy to, co wstydliwe lub naganne staje się normą.
Główne role
- Adriana Asti – kobieta w czerni/siostra prefekta
- Julien Bertheau – pierwszy prefekt
- Jean-Claude Brialy – pan Foucauld
- Adolfo Celi – doktor Pasolini
- Paul Frankeur – oberżysta
- Michael Lonsdale – modysta
- Pierre Maguelon – Gérard, żandarm
- François Maistre – profesor
- Hélène Perdrière – ciotka
- Michel Piccoli – drugi prefekt
- Claude Piéplu – komisarz policji
- Jean Rochefort – pan Legendre
- Bernard Verley – sędzia
- Milena Vukotic – pielęgniarka
- Monica Vitti – pani Foucauld
- Jenny Astruc – żona profesora
- Pascale Audret – pani Legendre
- Marie-France Pisier – pani Calmette
Przypisy
- ↑ Widmo wolności - nowy film Luisa Bunuela. "Przekrój". [dostęp 2023-06-03]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
Filmy w reżyserii Luisa Buñuela
| Lata 20. |
|
|---|---|
| Lata 30. |
|
| Lata 40. | |
| Lata 50. |
|
| Lata 60. |
|
| Lata 70. |
|
