Wacław Cegiełka

Wacław Cegiełka

Data i miejsce urodzenia	11 września 1887 Grabów nad Prosną
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1966 Leszno
Burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego
Okres	od 1930 do 1939
Poprzednik	Józef Jondro (pełniący obowiązki jako zastępca burmistrza)
Następca	Walter Hirsch
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wacław Cegiełka (ur. 11 września 1887 w Grabowie^[1], pow. Kępno, zm. 3 lutego 1966 w Lesznie) – polski działacz społeczny i polityczny, burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego.

Życiorys

Był synem murarza Szczepana i Marianny z Klichowskich. Ukończył szkołę powszechną w Poznaniu^[1]. Wzorem ojca wyuczony na murarza, w młodości wyjechał za pracą do Westfalii. Zaangażował się tam w działalność Zjednoczenia Zawodowego Polskiego w Duisburgu. W latach 1907–1910 służył w armii niemieckiej. Podczas I wojny światowej w latach 1914-1915 ponownie w armii niemieckiej, na froncie francuskim i belgijskim^[1], ciężko ranny został zwolniony z wojska.

Od 1915 sekretarz oddziału rzemieślniczego ZZP w Poznaniu i kierownik biura dla obrony przed wyzyskiem pracodawców Polaków wywożonych z Królestwa Kongresowego do Prus, Brandenburgii i na Pomorze. W 1917 współtwórca Narodowego Stronnictwa Robotniczego i członek pierwszego Zarządu Głównego. W listopadzie 1918 został członkiem Wydziału Wykonawczego Rady Robotników i Żołnierzy w Poznaniu, był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w 1918^[2], pełnił funkcję sekretarza generalnego Sejmu Dzielnicowego oraz członka Naczelnej Rady Ludowej. W latach 1919–1921 stał na czele Departamentu Pracy i Opieki Społecznej najpierw w Komisariacie Naczelnej Rady Ludowej, potem w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej. Został w 1919 wybrany do Sejmu Ustawodawczego II RP (zrzekł się mandatu 1 października 1919). W latach 1921–1929 był starostą w Kościanie i Czarnkowie^[1]. Od czerwca do lipca 1923 urlopowany i przydzielony do Komisarza Generalnego RP w Gdańsku w celu przygotowania i przeprowadzenia akcji wyborczej do Sejmu Gdańskiego (przyczynił się do wyboru 7 posłów, którzy utworzyli Koło Polskie). W latach 1930–1939 był burmistrzem Ostrowa Wielkopolskiego^[3].

Podczas okupacji niemieckiej ukrywał się w Wielkopolsce, od 1940 przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa, w latach 1940–1945 polski burmistrz w Skarżysku Kamiennej^[3]. W 1945 aresztowany przez Niemców jako zakładnik, zbiegł z transportu więźniów.

Po wojnie osiadł w Pile, gdzie do 1948 był starostą, a potem pracował w spółdzielczości pracy inwalidów. Ostatnie lata życia spędził w Lesznie, tam też zmarł.

Był dwukrotnie żonaty (z Franciszką Jasiniak^[1], następnie z jej siostrą Zofią); z pierwszego małżeństwa miał czworo dzieci, syna Radosława i córki Irenę, Leokadię i Zdzisławę.

Odznaczenia

Dekretem Naczelnika Państwa z 29 grudnia 1921 został odznaczony Orderem „Odrodzenia Polski” klasy IV – w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy narodowej^[4][5].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Pietrzak, Wacław Cegiełka, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981.