Ulica Koletek w Krakowie
Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||
Widok od ul. św. Agnieszki w kierunku zachodnim (Bulwarów Wiślanych). | |||||||||||||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||||||||||||||
50°03′07,3″N 19°56′16,7″E/50,052034 19,937963 | |||||||||||||||||||||||||
|
Ulica Koletek – ulica w Krakowie, w dzielnicy I na Stradomiu. Łączy ul. św. Agnieszki z ul. Smoczą, która jest jej przedłużeniem.
Wytyczona w 1844. Początkowo nazywana ulicą Kopernika. Obecna nazwa pochodzi od mieszczącego się przy niej w latach 1593–1820 klasztoru ss. bernardynek i ich kaplicy św. Kolety, obowiązuje od 1858.
Większość zabudowy stanowią kamienice czynszowe.
Budynki
- ul. Koletek 9 - klasycystyczny dworek księdza Mateusza Dubickiego, kanclerza katedry, z początków XIX wieku.
- ul. Koletek 10 - dworek koletek, potem siedziba Wojskowej Komendy Uzupełnień-Kraków Podgórze.
- ul. Koletek 12 (ul. Sukiennicza 2) - dawny klasztor ss. Koletek, następnie Dom dla Starców Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności. Od 2013 roku budynek mieszkalny.
- ul. Koletek 22 - stadion piłkarski, korty tenisowe oraz budynki klubowe KS Nadwiślan Kraków.
- Wschodnia część ulicy.
Na kamienicy ul. Koletek 8 mural poświęcony Andrzejowi Bieniaszowi, muzykowi Püdelsów. - ul. Koletek 3
Kamienica (proj. Beniamin Torbe, 1905–1911) - ul. Koletek 9
Dworek kanonika Dubickiego. - ul. Koletek 10
Dawny dworek ss. koletek. - ul. Koletek 12
Dawny klasztor ss. koletek.
Bibliografia
- Koletek, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 426. ISBN 83-01-13325-2.
- Elżbieta Supranowicz Nazwy ulic Krakowa, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków 1995, ISBN 83-85579-48-6, s. 75-76