Tigranes II

Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tigranes II

król Armenii

Okres

od 95 p.n.e.
do 55 p.n.e.

władca państwa Seleucydów

Okres

od 83 p.n.e.
do 69 p.n.e.

Dane biograficzne

Dynastia

Artaksydowie

Data urodzenia

138 p.n.e.

Data śmierci

56 p.n.e.

Ojciec

Tigranes I lub Artawazdes I

Żona

Kleopatra z Pontu

Dzieci

Zariadres, Artawazdes II,
Tigranes,
? (córka)

Multimedia w Wikimedia Commons

Tigranes II, zwany później Wielkim (ur. 138, zm. 55 p.n.e.) – król Armenii w latach 95-55 p.n.e. z dynastii Artaksydów. Syn Tigranesa I lub Artawazdesa I. Za jego czasów Armenia uzyskała status mocarstwa.

Panowanie

Wychował się na dworze króla Partii, Mitrydatesa II, gdzie przebywał jako zakładnik. Po powrocie do kraju i przejęciu władzy przystąpił do poszerzania granic swojego królestwa. Został władcą dzięki poparciu Partów. Doprowadził państwo do znacznej potęgi, którą umocnił sojuszem z królem Pontu Mitrydatesem VI Eupatorem. Przypieczętował przymierze małżeństwem z jego córką, Kleopatrą. Na początku panowania anektował znaczne obszary państw Partów i Seleucydów. Dążył do rozszerzenia swego panowania w całej Azji Mniejszej. Wykorzystując osłabienie państwa Partów opanował północną Mezopotamię i Medię Atropatene. W 83 roku p.n.e. doprowadził do upadku państwo Seleucydów podporządkowując sobie Syrię, Cylicję i Fenicję.

Stolicę państwa ustanowił w Tigranocercie. Przyjął tytuł króla królów.

W 72 roku p.n.e., gdy Rzymianie wypędzili Mitrydatesa Eupatora, Tigranes udzielił mu azylu i odmówił jego wydania. W odpowiedzi armia pod dowództwem Lukullusa wkroczyła do Armenii i dwukrotnie pokonała wojska Tigranesa II (w 69 i 68 r. p.n.e.). W 69 p.n.e. został pokonany pod Tigranocertą przez wojska Lukullusa. Przed kompletną katastrofą ocalił Ormian bunt legionistów i odwołanie Lukullusa do ojczyzny.

W 66 p.n.e. Pompejusz Wielki zmusił starzejącego się Tigranesa do kapitulacji, ale potraktował go łaskawie i zwrócił mu resztki królestwa w zamian za daninę w wysokości 6 tysięcy talentów srebra. Tigranses zachował tylko tron Armenii, zrzekając się zdobytych ziem.