Tarot marsylski

Gwiazda w talii Jacques’a Viéville’a.
Księżyc z talii Tarota marsylskiego Jeana Dodala (XVIII wiek).

Tarot marsylski (fr. Tarot de Marseille) – jedna z najbardziej popularnych talii tarota, powstały prawdopodobnie w połowie XVII wieku we Francji. Tarot marsylski jest najbardziej standardową talią, wywodzi się z niej większość późniejszych tarotów.

Historia

Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie z XIX wieku, mimo że dotyczy talii znacznie starszych. Określenie Tarot marsylski pojawia się w wydanej w 1889 roku książce Tarot Cyganów: Klucz do nauk okultystycznych (Le Tarot des Bohémiens, clef absolue des sciences occultes) autorstwa znanego francuskiego okultysty, Papusa[1]. Później określenie to spopularyzował Paul Marteau, gdy w 1930 roku ukazała się jego książka pt. Le Tarot de Marseille.

Uznaje się, że pierwsza talia Tarota marsylskiego została opublikowana w latach 1643-1664 a jej twórcą był paryski producent kart do gry, Jacques Viéville[2][3]. Składała się z 22 kart Arkanów Wielkich i 56 Arkanów Małych. Zdobyła popularność dzięki żywej kolorystyce i poręcznemu rozmiarowi kart (65x125 mm)[3]. Jednak karty zaprojektowane przez Viéville’a różniły się trochę od Tarota marsylskiego jakiego znamy dzisiaj, m.in. poprzez wizerunki niektórych Wielkich Arkanów (szczegóły poniżej)[3]. Te różnice zbliżają tarot Viéville’a do Tarota belgijskiego zwanego też flamandzkim[4].

W 1664 inny paryski producent, Jean Noblet, wydrukował własną talię Tarota marsylskiego[3]. Jego Wielkie Arkana były już w całości takie, jakie występują we współczesnych taliach. W stosunku do talii J. Viéville’a, w kartach J. Nobleta zastosowano inną numerację Wielkich Arkanów (zamiana miejscem Rydwanu ze Sprawiedliwością oraz Eremity z kartą Siły) oraz w kilku z nich pojawiły się inne alegoryczne wizerunki:

  • Słońce: zamiast wizerunku jeźdźca na koniu znalazła się tu para bliźniąt[3];
  • Księżyc: zamiast kobiety przędzącej nić, karta przedstawia psa i wilka siedzących pośród kropel deszczu nad brzegiem stawu, w którym kryje się rak[3];
  • Gwiazda: zamiast astrologa dzierżącego cyrkiel, karta przedstawia nagą kobietę wylewającą wodę z dwóch dzbanów do rzeki[3];
  • Diabeł: diabeł, który u Viéville’a przemierzał świat i przypominał potwora zamieszkanego przez inne demony, u Nobleta przybrał trochę bardziej ludzką postać i stanął na kowadle, do którego zostały przykute dwie postacie[3];
  • Wieża: płonąca wieża zamiast płonącego drzewa.

Z mniejszych różnic między Arkanami Wielkimi talii Viéville’a a Nobleta, można wyróżnić np.:

  • Wisielca, który u Viéville’a nie był zawieszony do góry nogami[5];
  • kartę Świat, gdzie postać zmartwychwstałego Chrystusa utraciła nimb nad głową i nabrała cech androgynicznych[6].

Oprócz tego, wszystkie karty zostały ponumerowane, a karty figuralne dodatkowo opatrzone odpowiednimi tytułami[3].

Galeria

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Walet Rycerz Dama Król
Głupiec Żongler, Mag Papieżyca Cesarzowa Cesarz Papież Kochankowie Powóz
Sprawiedliwość Eremita Fortuna Moc Wisielec Śmierć Umiarkowanie
Diabeł Wieża Gwiazda Księżyc Słońce Sąd ostateczny Świat


Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Tarot marsylski
  • Porównanie numeracji Wielkich Arkanów niektórych taliach, w tym w Tarocie marsylskim

Przypisy

  1. Papus (tłum. A. P Morton): Tarot of the Bohemians: Part II. Symbolism in the Tarot: Chapter IX. History of the Symbolism of the Tarot. Inquiry into its Origin. Internet Sacred Text Archive. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).
  2. Jan Witold Suliga. Tarot - zwierciadło Światła i Mroku cz. 1. „Gnosis”. Grudzień 2000. ISSN 1230-0772. 
  3. a b c d e f g h i Miłosny tygiel marsylijskiego tarota. W: Jan Witold Suliga: Biblia Szatana. Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza w Łodzi, 1991, s. 86,88,90. ISBN 83-03-03220-8.
  4. The History of The Tarot: The Tarot of Marseilles. W: Robert M. Place: The Tarot: History, Symbolism, and Divination. Nowy Jork: Jeremy P. Tarcher/Penguin (Penguin Group), s. XIX. ISBN 978-1-440-64975-2. (ang.).
  5. Michele Jackson: Tarot Jacques Vieville. Tarot Passages. [dostęp 2012-05-17]. (ang.).
  6. Jan Witold Suliga. Tarot - zwierciadło Światła i Mroku cz. 2. „Gnosis”. Grudzień 2000. ISSN 1230-0772. 
  • p
  • d
  • e
Wielkie Arkana
  • 0 Głupiec / Wędrowiec
  • I Mag / Kuglarz
  • II Papieżyca / Hierofantka
  • III Cesarzowa / Królowa
  • IV Cesarz / Król
  • V Papież / Hierofant
  • VI Kochankowie
  • VII Rydwan
  • VIII/XI Sprawiedliwość
  • IX Eremita
  • X Koło Fortuny
  • XI/VIII Moc / Siła / Hart
  • XII Wisielec / Zdrajca
  • XIII Śmierć
  • XIV Umiarkowanie / Powściągliwość
  • XV Diabeł / Demon / Piekło
  • XVI Wieża / Ogień / Piorun
  • XVII Gwiazda
  • XVIII Księżyc
  • XIX Słońce
  • XX Sąd Ostateczny / Anioł
  • XXI Świat / Czas