Szczęsny Bronowski

Szczęsny Bronowski
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1864 Krasnohorce
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1942 Warszawa
profesor nauk medycznych
Specjalność: interna
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski Akademia Stomatologiczna w Warszawie

Szczęsny Marian Bronowski (ur. 1 stycznia 1864 w Krasnohorce^[1], zm. 26 kwietnia 1942 w Warszawie) – lekarz internista, działacz oświatowy.

Życiorys

Syn Konstantego i Sabiny z Jaxa-Bykowskich^[1]. Od 1900 roku był członkiem Ligi Narodowej^[2]. Członek pierwszego Koła Głównego Towarzystwa Oświaty Narodowej^[3]. Od 1923 dyrektor Szpitalu Św. Ducha w Warszawie, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Stomatologicznej w Warszawie. Ogłosił pierwsze polskie doniesienie na temat mononukleozy zakaźnej (w 4 lata po Emilu Pfeifferze). Zajmował się także filozofią medycyny i należał do polskiej szkoły filozofii medycyny. W 1930 ożenił się z Marią ks. Giedroyć^[1].

Dorobek naukowy

Kilka przypadków gorączki gruczołowej (Drüsenfieber) u dzieci (1893)
Podstawowe sposoby klinicznego badania chorób wewnętrznych (1922).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 74 .
↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 571.
↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 350.