Stanisław Sumiński

Stanisław Sumiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1891
Bolesław

Data i miejsce śmierci

11 marca 1943
Lublin

Zawód, zajęcie

zoolog

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Michał Sumiński (ur. 8 maja 1891 w Bolesławiu, zm. 11 marca 1943 w Lublinie – obozie koncentracyjnym na Majdanku) – polski zoolog, entomolog, herpetolog.

Życiorys

Po ukończeniu warszawskiego gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego wyjechał do Krakowa, gdzie studiował nauki przyrodnicze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1913 był asystentem w kierowanej przez Henryka Hoyera Katedrze Anatomii Porównawczej, w 1914 ukończył studia, a dwa lata później ponownie wyjechał do Warszawy, gdzie otrzymał etat asystenta prof. Jana Tura w Pracowni Zoologicznej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1917 był nauczycielem przyrody w warszawskich gimnazjach[1], w 1918 rozpoczął współpracę z Komisją Fizjograficzną Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, rok później uzyskał tytuł doktora nauk. W 1920 został współpracownikiem Instytutu im. Nenckiego, wstąpił też do Ligi Morskiej i Kolonialnej, a od 1924 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. W 1930 otrzymał propozycję poprowadzenia na antenie radiowej pogadanek dotyczących przyrody o charakterze popularnonaukowym, jego gawędy spotkały się z życzliwym odbiorem i sympatią słuchaczy, którzy masowo słuchali prowadzonych przez Stanisława Sumińskiego audycji. Przez dziewięć lat poprowadził ich ponad pięćset, tematy często podsuwali słuchacze pisząc do przyrodnika setki listów. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w tajne nauczanie, po aresztowaniu został uwięziony na Pawiaku, a następnie w obozie koncentracyjnym na Majdanku, gdzie zmarł 11 marca 1943.

Dorobek naukowy

Stanisław Sumiński prowadził badania nad ważkami (Odonata) i prostoskrzydłymi (Orthoptera), ich owocem jest kilkadziesiąt publikacji o charakterze naukowym i popularnonaukowym. Za najważniejsze uznaje się „Materiały do fauny ważek (Odonata) ziem polskich” i „Podręcznik biologii”. Razem z Szymonem Tenenbaumem opublikował „Przewodnik zoologiczny po okolicach Warszawy”.

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Jego synem był Michał Sumiński.

Przypisy

  1. Jerzy S. Majewski „Kuźnia wielkich ludzi przy ulicy Traugutta” Gazeta Wyborcza 19 marca 2010.

Bibliografia

  • Maciej JózefM.J. Kwiatkowski Maciej JózefM.J., Tu Polskie Radio Warszawa, Warszawa: PIW, 1980, s. 155, 199, 206, 309, 368, ISBN 83-06-00190-7, OCLC 830239499 .
  • Gabriel Brzęk, Straty wśród zoologów polskich w następstwie II wojny światowej, „Analecta. Studia i materiały z dziejów nauki” 6/2 (12) (1997) s. 188–189.
  • Stanisław Feliksiak, Słownik biologów polskich, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1987, s. 514–515. ISBN 83-01-00656-0.
  • Marek Bunalski, Jerzy Lipa, Janusz Nowacki, Almanach Entomologów Polskich XX wieku (red.). „Wiadomości Entomologiczne”. XX (suplement), s. 191, 2001.

Linki zewnętrzne

  • Publikacje Stanisława Sumińskiego w serwisie Polona.pl
  • ISNI: 0000000114334026
  • VIAF: 167341863
  • PLWABN: 9810610677505606
  • NUKAT: n01023795
  • WorldCat: viaf-167341863