Stanisław Gniewosz

Stanisław Gniewosz
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1834
Pielnia

Data i miejsce śmierci

10 maja 1906
Lwów

Poseł na Sejm Krajowy Galicji
Okres

od 1881
do 1901

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Grobowiec Gniewoszów na Łyczakowie

Stanisław Anzelm Wojciech Gniewosz herbu Rawicz (ur. 22 kwietnia 1834 w Pielni, zm. 10 maja 1906 we Lwowie) – polski ziemianin, poseł do Sejmu Krajowego Galicji.

Życiorys

Syn Aleksandra Izydora Gniewosza (1799-1861) i Karoliny z domu Ostaszewskiej herbu Ostoja (1809-1861, córka Sebastiana Ostaszewskiego)[1][2]. Jego braćmi byli Antoni (1832-1903), Włodzimierz (1838-1909).

W 1851 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[3].

Sprawował mandat posła Sejmu Krajowego Galicji V, VI[4], VII kadencji (1882-1901). Był wybierany w I kurii obwodu Sanok, z okręgu wyborczego Sanok[5]. Wraz z bratem Włodzimierzem (posłem do Rady Państwa) reprezentował poglądy konserwatystów krakowskich[6].

Był właścicielem dóbr Krzywe, Trzcianiec, Rostoka[1][2][7]. Był wiceprezesem Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (1892)[8].

29 października 1891, w uznaniu zasług dla miasta Sanoka, otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Sanoka (w tym samym dniu ten tytuł otrzymał także Feliks Gniewosz)[9][10].

W 1898 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[11].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (pole № 78).

Jego żoną była Leontyna z domu Odrobina, z którą miał troje dzieci, w tym Władysławę (zamężna z Wiktorem Żurowskim[2]).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 466.
  2. ↑ a b c Herbarz polski (6) 1903 ↓, s. 141.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 122.
  4. ↑ Przegląd polityczny. „Gazeta Przemyska”, s. 1, Nr 46 z 11 lipca 1889. 
  5. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 357.
  6. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 360.
  7. ↑ Baza właścicieli i dóbr ziemskich. Gniewosz. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-08-16].
  8. ↑ Władysław Ostrożyński: Galicyjskie Towarzystwo Kredytowe Ziemskie. Jego powstanie i półwiekowy rozwój. Lwów: 1892, s. VI.
  9. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 298. [dostęp 2022-02-05].
  10. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 48. ISBN 83-909787-8-4.
  11. ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898. 

Bibliografia

  • StanisławS. Grodziski StanisławS., Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670 .
  • "Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królewstwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Kięstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892", Lwów 1892
  • Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 48. ISBN 83-909787-8-4.
  • Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 1. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1881, s. 1-621.
  • Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 6: Gąsiorowscy – Grabowniccy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1903, s. 1-396.
  • Stanisław Gniewosz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-16].
  • Stanisław Gniewosz. geni.com. [dostęp 2015-08-16].
  • VIAF: 302440596
  • PLWABN: 9810583361005606
  • WorldCat: viaf-302440596