Saga (literatura)

Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Saga (isl. sögur) – staroskandynawskie dzieło epickie o legendarnych lub historycznych bohaterach i wybitnych rodach – wyprawach wikingów, migracji na Islandię.

Geneza i tematyka

Pierwotnie przekazywane ustnie, były w wiekach XIII - XIV spisywane na Islandii w języku staronordyjskim (wyjątkiem jest datowana na XII wiek Saga o Gotlandczykach, spisana w języku starogotlandzkim). Dzieli się je zwykle – na podstawie tematyki – na pięć grup:

• sagi królewskie, poświęcone władcom norweskim i duńskim, sprawującym rządy w IX-XII wieku (na przykład Heimskringla);
• sagi islandzkie, dotyczące okresu pierwszego osadnictwa i kształtowania się zrębów państwowości islandzkiej, to jest latom 900-1030; są to w większości dzieła anonimowe, powstałe w XII-XIII wieku i zawierające dzieje wielkich rodów islandzkich (niektóre z nich: Saga o Egilu, Saga o Njalu, Saga o Gislim);
• sagi bohaterskie, zainspirowane mitologią germańską (np. Saga o Völsungach);
• tak zwane sagi współczesne – powstały w XII i XIII wieku, ale koncentrowały się wokół postaci wodzów i biskupów współczesnych autorom, z których nie wszyscy byli anonimowi;
• sagi rycerskie, na które składają się głównie przekłady i przeróbki obcych romansów (m.in. o Trystianie i Izoldzie, Aleksandrze Wielkim, Karolu Wielkim, królu Arturze).

Z początkiem XIV wieku twórcy sag zaczęli porzucać stopniowo oryginalne motywy islandzkie na rzecz wzorów obcych, głównie romańskich i celtyckich, a do gatunku coraz bardziej przenikały wątki fantastyczne.

Nowożytność

Przez bardzo długi okres sagi nie były znane w innych literaturach europejskich, dopiero w II połowie XIX wieku zostały spopularyzowane w Europie dzięki angielskim tłumaczeniom i parafrazom autorstwa Williama Morrisa, stając się przedmiotem zainteresowania, a także inspiracji – np. Henry Wadsworth Longfellow, pisząc swój poemat Saga of King Olaf (Saga o królu Olafie), czerpał ze zbioru staroislandzkich sag Heimskringla.

Na język polski klasyczne staroislandzkie sagi tłumaczyła m.in. Apolonia Załuska-Strömberg. Sagi opracowywał również Artur Górski (Saga o Gislim wyjętym spod prawa i inne sagi islandzkie, 1931)

Przykładowe sagi: Saga o Njalu, Saga o Gunnlaugu Wężowym Języku, Saga o Fridthiofie Śmiałym, Saga rodu z Laxdalu, Saga o Egilu.

Współcześnie

Obecnie sagą nazywane są również utwory epickie opisujące losy rodziny lub pojedynczego bohatera.

Przykładem jest wydany w latach 1906–1921 cykl powieści Saga rodu Forsyte’ów autorstwa Johna Galsworthy’ego, jak również seriale na podstawie tej powieści.

Władysław Jan Grabski napisał powieść historyczną Saga o jarlu Broniszu wydaną w 1946 roku.

Sagą o wiedźminie nazwał cykl książek o wiedźminie Geralcie wydawca tegoż cyklu. Sam autor – Andrzej Sapkowski – zamierzał nadać mu tytuł Krew elfów.

Wydawnictwo Pol-Nordica wydało kilka razy Sagę o Ludziach Lodu, Sagę o Czarnoksiężniku czy Sagę o Królestwie Światła autorstwa norweskiej pisarki Margit Sandemo.

Zobacz też

Zobacz hasło saga w Wikisłowniku

• literatura islandzka
• Saga (zespół muzyczny)
• Saga (miasto)
• Runy (pieśni)

Bibliografia

• J.A. Cuddon, Dictionary of Literary Terms and Literary Theory, Penguin Books, 1991, ISBN 0-14-051227-6
• Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Ossolineum, 2000, ISBN 83-04-04417-X
• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, tom 10, Warszawa, 1967