Roztwór izotoniczny

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Roztwór izotoniczny (izoosmotyczny)^[1] – roztwór, który w kontakcie z innym roztworem przez błonę półprzepuszczalną pozostaje z nim w osmotycznej równowadze dynamicznej.

Aby roztwór wykazywał tę cechę, musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.

Pojęcie to jest najczęściej stosowane w biologii i medycynie. Np. w medycynie płyny, które są długotrwale podawane pacjentom przez kroplówkę (płyn fizjologiczny), muszą być izotoniczne z osoczem krwi, aby nie wywołać odwodnienia organizmu. Z tych samych przyczyn intensywnie trenujący sportowcy piją napoje izotoniczne, gdyż większość napojów tradycyjnych jest albo hipotoniczna, albo powoduje odwodnienie.

Zobacz też

• roztwór hipertoniczny
• roztwór hipotoniczny
• ciśnienie osmotyczne

Przypisy