Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn

Gruzja

საქართველო

Emblemat reprezentacji
Przydomek	Dżwarosnebi (ჯვაროსნები) (Krzyżowcy)
Związek	Sakartwelos Pechburtis Pederacia (საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია)
Sponsor techniczny	Macron
Trener	Willy Sagnol (od 2021)
Asystent trenera	Adel Chedli Zurab Chizaniszwili
Skrót FIFA	GEO
Ranking FIFA	77. (1312.45 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	91. (10 lipca 2016) (1461 pkt.)
Zawodnicy
Najwięcej występów	Lewan Kobiaszwili (100)
Najwięcej bramek	Szota Arweladze (26)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz Gruzja 2:2 Litwa  (Tbilisi, Gruzja; 27 maja 1990)
Najwyższe zwycięstwo  Gruzja 8:0 Tajlandia  (Tbilisi, Gruzja; 12 października 2023)
Najwyższa porażka  Gruzja 1:7 Hiszpania  (Tbilisi, Gruzja; 8 września 2023)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Reprezentacja Gruzji w piłce nożnej mężczyzn – drużyna, która reprezentuje Gruzję w piłce nożnej mężczyzn. Swój pierwszy mecz rozegrała w 1990, kiedy była jeszcze częścią Związku Radzieckiego. Od 1992 roku należy do FIFA i UEFA. Dotychczas tylko raz awansowała do finałów Mistrzostw Europy - w roku 2024. Swoje mecze domowe reprezentacja rozgrywa głównie na stadionie stadion im. Borisa Paiczadze.

Historia

Wielu Gruzinów grało w reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1960 roku w pierwszych mistrzostwach Europy, wygranych przez Sborną, uczestniczyli Giwi Czocheli i Micheil Meschi z Dinama Tbilisi oraz Slawa Metreweli z Torpeda Moskwa. W drugiej połowie lat 60. w bramce drużyny ZSRR słynnego Lwa Jaszyna zastępował Anzor Kawazaszwili (Torpedo Moskwa). W tym czasie gwiazdą radzieckiej piłki był obrońca Dinama Tbilisi Murtaz Churcilawa. Zdobył w nią wicemistrzostwo Europy w 1972 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich 1972 i IV miejsce na Mundialu 1966. W obronie Sbornej często grywał z klubowym kolegą – Rewazem Dzodzuaszwilim. Ich następcą w linii defensywnej zarówno w reprezentacji, jak i w Dinamie był Aleksandre Cziwadze. Churcilawa i Cziwadze to jedyni Gruzini, którzy nosili opaskę kapitana w drużynie narodowej ZSRR.

W 1981 roku najlepszy klub gruziński Dinamo Tbilisi triumfował w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W tamtej drużynie, obok Cziwadzego, występowały także inne piłkarskie indywidualności – obrońca Tengiz Sulakwelidze, rozgrywający Dawit Kipiani, strzelec decydującego o zwycięstwie gola Witalij Daraselia i napastnicy Ramaz Szengelia oraz Władimir Gucajew.

W występującej na Euro 1992 w miejsce drużyny radzieckiej reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw grali obrońcy Kachaber Cchadadze i, pochodzący z Abchazji, Achrik Cwejba. Cwejba zaliczył później kilka gier w barwach Rosji.

9 kwietnia 1991 roku Gruzja ogłosiła niepodległość. Jej piłkarska reprezentacja walkę o udział w międzynarodowym turnieju rozpoczęła od eliminacji do . W grupie eliminacyjnej Gruzini zajęli trzecie miejsce. Kolejne eliminacje reprezentacja przegrywała z kretesem, kończąc najczęściej na ostatnim lub przedostatnim miejscu w grupie.

W eliminacjach do Euro 2024 po pokonaniu w barażach Luksemburgu i Grecji, reprezentacja awansowała na turniej finałowy, czyniąc Euro 2024 pierwszym turniejem międzynarodowym w którym reprezentacja będzie uczestniczyć.

Od sierpnia 2008 roku selekcjonerem kadry był Héctor Cúper. Argentyńczyk nie był pierwszym zagranicznym trenerem reprezentacji. Przed nim pracowali z nią Holender Johan Boskamp, Chorwat Ivo Šušak, Francuz Alain Giresse i Niemiec Klaus Toppmöller. Po Héctorze Raúlu Cuperze gruzińską ekipę prowadzili m.in. Temur Kecbaia, Kachaber Cchadadze i Vladimír Weiss. Obecnie kadrę prowadził Willy Sagnol^[1].

Gruzińska „Drużyna Marzeń”

W 1998 roku z inicjatywy gazety sportowej Sarbieli przeprowadzony został plebiscyt, którego celem było wyłonienie: najlepszego piłkarza, trenera oraz jedenastki gruzińskiego futbolu w XX wieku. Zwycięzcami plebiscytu zostali: Micheil Meschi (piłkarz) i Nodar Achalkaci (trener). W składzie „Drużyny Marzeń” znaleźli się: Sergo Kotrikadze (bramkarz), Rewaz Dzodzuaszwili, Aleksandre Cziwadze, Murtaz Churcilawa, Giwi Czocheli (obrońcy), Witalij Daraselia, Awtandil Gogoberidze, Dawit Kipiani (pomocnicy), Slawa Metreweli, Boris Paiczadze, Micheil Meschi (napastnicy).

Udział w międzynarodowych turniejach

Igrzyska olimpijskie Udział w igrzyskach olimpijskich Rok Kwalifikacje Wynik 1992 Nie brała udziału 1996 Nie zakwalifikowała się 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 2028

Mistrzostwa świata Udział w mistrzostwach świata Rok Kwalifikacje Wynik 1994 Nie zakwalifikowała się 1998 2002 2006 2010 2014 2018 2022

Mistrzostwa Europy Udział w mistrzostwach Europy Rok Kwalifikacje Wynik 1992 Nie brała udziału, była reprezentowana przez WNP 1996 Nie zakwalifikowała się 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 Zakwalifikowała się

Rekordziści

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Trenerzy reprezentacji Gruzji

• 1990-93 – Giga Norakidze
• 1994-97 – Aleksandre Cziwadze
• 1997-97 – Dawit Kipiani
• 1998-99 – Władimir Gucajew
• 1999-99 – Johan Boskamp
• 2000-01 – Dawit Kipiani i Rewaz Dzodzuaszwili
• 2001-03 – Aleksandre Cziwadze
• 2003-04 – Ivo Šušak
• 2004-04 – Gocza Tkebuczawa (tymczasowo)
• 2004-05 – Alain Giresse
• 2005-05 – Gajoz Darsadze (tymczasowo)
• 2006-08 – Klaus Toppmöller
• 2008-09 – Héctor Cúper
• 2009-14 – Temur Kecbaia
• 2014 -16 – Kachaber Cchadadze
• 2016 - 20 Vladimír Weiss
• 2020 - 21 Ramaz Svanadze (tymczasowo)
• 2021 - Willy Sagnol

Zobacz też

• Reprezentacja Związku Radzieckiego w piłce nożnej mężczyzn

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna związku. (gruz. • ang.).
• Profil na stronie FIFA. [dostęp 2011-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-16)]. (ang.).
• Profil na National Football Teams. (ang.).
• RSSSF – archiwum wyników 1990-. (ang.).
• RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli. (ang.).
• Gruzińska „Drużyna Marzeń” na stronie związku. (gruz.).