Rejon birczański

Rejon birczański
Бірчанський район
brak współrzędnych

Państwo	ZSRR
Republika związkowa	Ukraińska SRR
Obwód	drohobycki
Siedziba	Bircza
Data powstania	1940, 1944
Data likwidacji	1941, 1945

Rejon birczański (ukr. Бірчанський район) – jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (rejon) w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1945. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Birczy, gdzie umieszczono też bazę wojskową Armii Czerwonej, 92 Oddziału Pogranicznego NKWD.

Rejon birczański został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi przemyski^[1]. Rejon objął obszary na wschód i na południe od linii Sanu^[2]:

całą gminę Bircza;
całą gminę Kuźmina;
całą gminę Żohatyn;
prawobrzeżną część gminy Dubiecko (gromady Iskań, Polchowa i Sielnica oraz prawobrzeżną część Ruskiej Wsi);
prawobrzeżną część gminy Krzywcza (gromady Bachów, Chyrzyna i Kupna);
prawobrzeżną połowę gminy Nozdrzec (gromady Dąbrówka Starzeńska, Dylągowa, Siedliska, Poręby i Wołodź);
prawobrzeżną część gminy Dydnia (gromady Hroszówka, Jabłonica Ruska i Ulucz);
prawobrzeżny fragment gminy Dynów (gromady Bartkówka i Pawłokoma).

Obszary te należały przed wojną do powiatów przemyskiego i brzozowskiego w województwie lwowskim.

Rejon birczański przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły głównie w skład Landkreis Przemysl oraz częściowo Landkreis Krosno dystryktu krakowskiego Generalnego Gubernatorstwa^[3].

Rejon birczański został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną^[4].

W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, cały rejon birczański wszedł w skład Polski^[4], gdzie został włączony do reaktywowanego powiatu przemyskiego oraz częściowo do powiatu brzozowskiego; oba weszły w skład utworzonego 18 sierpnia 1945 woj. rzeszowskiego^[5]^[6].

Przypisy

↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
↑ ^a ^b 1944 рік в історії (history.org.ua)
↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.

Bibliografia

Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].

Zobacz też

Obwód drohobycki (1939–41 i 1944–59 →)

Miasta na prawach rejonów	Borysław (1939–41, 1944–59) Drohobycz (1939–41, 1944–59) Przemyśl (1939–41, 1944–45 →) Sambor (1939–41, 1944–59) Stryj (1939–41, 1944–59)
Rejony	birczański (1940–41, 1944–45 →) boryński (← 1940–41, 1944–59) borysławski (1940 →) chodorowski (1940–41, 1944–59) chyrowski (1940–41, 1944–57 →) dobromilski (1940–41, 1944–59) drohobycki (1940–41, 1944–59) dublański (1940–41, 1944–59 →→→) komarniański (1940–41, 1944–59) krukienicki (1940–41, 1944–59 →→→) leski (1940–41, 1944–45 →) ławoczniański (1940 →) medenicki (1940–41, 1944–59) medycki (1940–41, 1944–48 →→→) mikołajowski (1940–41, 1944–59) mościski (1940–41, 1944–59) niżankowicki (← 1945–59) nowostrzeliski (1940–41, 1944–59 →) podbuski (1940–41, 1944–59) przemyski (1940–41, 1944–45 →→) rudecki (1940–41, 1944–59) samborski (1940–41, 1944–59) sądowowiszniański (1940–41, 1944–59) skolski (1940–41, 1944–59) sławski (← 1940–41, 1944–59) starosamborski (1940–41, 1944–59) stryjski (1940–41, 1944–59) strzyłecki (1940–41, 1944–59 →) turczański (1940–41, 1944–59) ustrzycki (1940–41, 1944–51 →) wysocki (1940 →) żurawieński (1940–41, 1944–59 →) żydaczowski (1940–41, 1944–59)

Miasta na prawach rejonów