Róża stulistna : Morfologia, Zastosowanie, Odmiany, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Róża stulistna, centyfolia (Rosa × centifolia) – wyhodowany przez ogrodników mieszaniec kilku gatunków róż. Pojawił się we Francji pod koniec XVI w.^[3] W jego powstaniu wzięły udział gatunki: Rosa gallica, Rosa moschata, Rosa canina, Rosa damascena^[4]. Występuje wyłącznie w uprawie.

Morfologia

Należy tu grupa odmian uprawnych o silnie pachnących kwiatach koloru różowego lub czerwonego. Nazywana jest stulistną z powodu mnogości płatków. Są to zwykle zwarte krzewy o kwiatach pełnych. Pod ciężarem tych pełnych kwiatów pędy tych róż przeginają się i zwisają, a niejednokrotnie nawet łamią się. Typowa forma ma jaskraworóżowe kwiaty, kultywary mają kwiaty w różnych odcieniach różowego koloru^[3].

Zastosowanie

Róża stulistna jest uprawiana jako roślina ozdobna. Przez ogrodników zaliczana jest do III grupy odmian Centifolia.
Używana w przemyśle kosmetycznym do produkcji olejku różanego^[5] oraz w przemyśle spożywczym do wyrobu konfitur.

Odmiany

'Petite de Hollande' (syn. 'Pompon de Dames') – niski, obficie kwitnący krzew o silnie pachnących różowych kwiatach
'Bullata' – kwiaty pachnące, różowe. Liście pomarszczone i czerwono nabiegłe za młodu

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
↑ ^a ^b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
↑ W.A. Poucher: Perfumes, Cosmetics and Soaps. T. II: The Production, Manufacture and Application of Perfumes. Dordrecht: Springer Netherlands, 1975, s. 695. ISBN 978-94-009-5694-0. (ang.).