Psychosomatyka

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji: brak przypisów.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Psychosomatyka – całościowe ujmowanie problemów człowieka chorego. Termin wprowadził do medycyny w 1818 roku J.Ch. Heinroth.

Psychosomatyka zajmuje się rozpatrywaniem zależności psychosomatycznych, czyli dotyczących wpływu czynników psychicznych na organizm człowieka. Badania w modelu patogenetycznym poszukują czynników natury psychicznej w powstawaniu chorób somatycznych i wpływających na ich przebieg.

Czynniki takie to:

  • Osobowość
    • Właściwości osobowości przedchorobowej osób, u których w ciągu pięciu lat rozwinęła się choroba wieńcowa (badania podłużne):
      • Większa skłonność do przeżywania napięć emocjonalnych
      • Silna potrzeba niezależności
      • Podejrzliwość w stosunku do ludzi
  • Środowisko i czynniki sytuacyjne
    • Wysiłek adaptacyjny - spowodowany przez zmiany życiowe wysiłek psychofizyczny, który może prowadzić do powstania choroby, wskutek kumulacji zmian i przeciążenia procesu adaptacyjnego.
  • Stres
    • Teoria R. Lazarusa i S. Folkman, według której Stres to określona relacja (ang. relationship) między osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi.

Określenie „zaburzenia psychosomatyczne“ funkcjonuje w nauce od niedawna, gdyż dopiero od 1922, jednak już Platon w dziele Parmenides twierdził: „leczenie wielu chorób, nie jest znane lekarzom Hellady, gdyż nie baczą oni na całość, którą także studiować należy, albowiem nie może być zdrowa część, kiedy niedomaga całość“.

Teorie psychosomatyki

Podział główny:

  • Teorie zakładające swoistość etiologii – zostały ukształtowane pod wpływem freudowskiej psychoanalizy. Zakładają, iż schorzenia somatyczne muszą mieć odpowiednią dla siebie przyczynę.
  • Teorie zakładające nieswoistość etiologii – ukształtowane głównie pod wpływem koncepcji stresu H. Salyego, zakładające, że każdy czynnik stresowy, może doprowadzić do zmian organicznych.

Wyznawcami teorii swoistości etiologii byli: Freud, Ferenczi, Jelliffe, Deutsch. Wszyscy oni, jak cały nurt psychoanalityczny w tamtych czasach, twierdzili, że zaburzenia fizjologiczne są wyrazem stłumionych, podświadomych pragnień. Freud podawał za przykład konwersję histeryczną.

Choroby psychosomatyczne

Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Manfreda Bleulera[potrzebny przypis]

Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Engela:

  • Zaburzenia psychogenne
    • objawy konwersyjne
    • reakcje hipochondryczne
    • reakcje na zaburzenia psychopatologiczne
  • Zaburzenia psychofizjologiczne
    • objawy fizjologiczne towarzyszące emocjom i stanom afektywnym
    • zaburzenia organiczne nasilane przez stres

Zobacz też

Bibliografia

  • Jan Tylka: Psychosomatyka (2000)
  • A.H. Chapman: Leczenie zaburzeń emocjonalnych (1973)

Linki zewnętrzne

  • Choroby psychosomatyczne; Choroba z głowy. Co tak naprawdę wiadomo o związku zdrowia ze stanem naszej duszy? Medycyna psychosomatyczna – jak to się zaczęło?, Stanisław Porczyk, Polityka 17 lutego 2010
  • p
  • d
  • e
Działy psychologii
czyste
stosowane
interdyscyplinarne
szkoły i kierunki
nauki korzystające
z psychologii