Pochówek

Ten artykuł od 2021-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Pochówek (rekonstrukcja grobu skrzynkowego kultury pomorskiej)

Pochówek (grzebanie umarłych) – pochowanie zmarłego w różnych kulturach i okresach historycznych przybierało rozmaite formy. Nazwa pochówek związana jest z miejscem, w odróżnieniu od pogrzebu, z którym związany jest obyczaj, obrzęd. Najczęstszą formą pochówku współcześnie jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi w trumnie oraz kremacja zwłok (także resomacja). W Azji nadal spotykany jest pogrzeb powietrzny – pozostawienie ciała na pożarcie zwierzętom (zwłaszcza ptakom drapieżnym). W Indiach powszechne jest ciałopalenie, a wraz ze zmarłym pali się część jego dobytku.

Wśród ludów Europy w okresie przed naszą erą stosowano pochówek ciałopalny, przy czym mężczyzn chowano z ich bronią, a kobiety z ozdobami. Wikingowie palili ciała swoich zmarłych w łodziach. U Celtów znany był pochówek symboliczny (kenotafia) dla ludzi, którzy zginęli w obcych stronach. Słowianie grzebali spalone prochy zmarłych w urnach, w ziemi usypanej w kurhan.

Pradawną formą w Afryce było niegdyś zjadanie ciała zmarłego. W Chinach 1–2 tys. lat p.n.e. pozostawiano zwłoki zmarłych w jaskiniach oraz na platformach skalnych. Tunguzi zawieszali je na drzewach[1]. W Indiach, Persji i Iranie w XVI–XX w. w niektórych religiach eksponowano zwłoki zmarłych w wieżach milczenia, uznając je za nieczyste.

W czasach nowożytnych przemiany obyczajów doprowadziły do chęci zachowania szczątków zmarłych. Pojawiły się grobowce, cmentarze, gdzie skupia się wiele grobów w jednym miejscu. Od czasów starożytnego Egiptu mumifikuje się ciała zmarłych aby zachować ich wygląd, wydobywa się ich kości, aby przeznaczyć je na relikwie.

Z pochówkiem ściśle związany jest ceremoniał pogrzebu, różny w każdej społeczności i części świata.

Zobacz też

Przypisy

  1. Umarłych chowanie. W: Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna (reprint). T. XVII. Kraków: Wydawnictwo Gutenberg, 1995, s. 270. ISBN 83-86381-14-0.

Linki zewnętrzne

  • Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 października 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1947)
  • LCCN: sh85018080
  • GND: 4006054-8
  • BnF: 11936756g
  • BNCF: 13024
  • BNE: XX5080823
  • J9U: 987007292683905171
  • Britannica: topic/burial-death-rite, topic/inhumation
  • Treccani: inumazione
  • БРЭ: 3148753
  • SNL: begravelse
  • Catalana: 0179453