Phil Esposito

Phil Esposito
Ilustracja
Phil Esposito w 1969
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1942
Sault Ste. Marie

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Multimedia w Wikimedia Commons

Philip Anthony „Phil“ Esposito (ur. 20 lutego 1942 w Sault Ste. Marie, Ontario) – kanadyjski hokeista pochodzenia włoskiego[1]. Reprezentant Kanady. Trener i działacz hokejowy.

Życie prywatne

Jego brat Tony (ur. 1943) także był hokeistą na pozycji bramkarza.

Jego córka Carry była żoną rosyjskiego hokeisty Aleksandra Sieliwanowa (30 stycznia 2012 zmarła w wieku 43 lat w wyniku pęknięcia tętniaka aorty brzusznej[2]).

Kariera

  • Kanada Sault Ste. Marie Algoma (1959-1960)
  • Kanada Sarnia Legionnaires (1960-1961)
  • Kanada St. Catharines Teepees (1961-1962)
  • Kanada Sault Ste. Marie Greyhounds (1962)
  • Stany Zjednoczone St. Louis Braves (1963-1964)
  • Stany Zjednoczone Chicago Blackhawks (1964-1967)
  • Stany Zjednoczone Boston Bruins (1967-1975)
  • Stany Zjednoczone New York Rangers (1975-1981)

W rozgrywkach NHL występował przez 18 sezonów, w trakcie których rozegrał 1412 spotkań - uzyskał w nich 1727 punktów za 778 goli i 949 asyst.

Uczestniczył w turniejach Summit Series 1972, Canada Cup w 1976 oraz mistrzostw świata w 1977 (w 1977 był kapitanem kadry, wystąpił wraz z bratem Tonym).

Kariera trenerska i działacza

  • Stany Zjednoczone New York Rangers (1980-1981), asystent trenera
  • Stany Zjednoczone New York Rangers (1986-1987), menedżer generalny, I trener
  • Stany Zjednoczone New York Rangers (1987-1989), menedżer generalny
  • Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning (1991-1998), menedżer generalny

Po zakończeniu kariery rozpoczął karierę trenerską i menedżerską. Wraz z bratem Tonym pracował w klubie Tampa Bay Lightning po jego założeniu.

Ponadto udzielał się jako komentator i analityk NHL w telewizji i radio oraz występował w audycjach telewizyjnych.

Sukcesy

Pomnik w parku imienia Phila Esposito w Sault Ste. Marie
Pomnik Phila Esposito przed Tampa Bay Times Forum
Reprezentacyjne
Klubowe
  • złoto Prince of Wales Trophy: 1967 z Chicago Blackhawks, 1971, 1972, 1973 z Boston Bruins
  • Mistrzostwo dywizji NHL: 1971, 1972, 1974 z Boston Bruins
  • złoto Puchar Stanleya: 1970, 1972 z Boston Bruins
Indywidualne
  • NHL (1967/1968):
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 49 asyst
    • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 84 punkty
    • Drugi skład gwiazd
  • NHL (1968/1969):
  • NHL (1969/1970):
    • NHL All-Star Game
    • Pierwszy skład gwiazd
  • NHL (1970/1971):
    • NHL All-Star Game
    • Art Ross Memorial Trophy - pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 152 punkty
    • Ted Lindsay Award - najlepszy zawodnik sezonu
    • Pierwszy skład gwiazd
  • NHL (1971/1972):
    • NHL All-Star Game
    • Art Ross Memorial Trophy - pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 133 punkty
    • Pierwszy skład gwiazd
  • NHL (1972/1973):
    • NHL All-Star Game
    • Art Ross Memorial Trophy - pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 130 punktów
    • Ted Lindsay Award - najlepszy zawodnik sezonu
    • Pierwszy skład gwiazd
  • NHL (1973/1974):
    • NHL All-Star Game
    • Art Ross Memorial Trophy - pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 145 punktów
    • Trofeum Harta - Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) w sezonie zasadniczym
    • Pierwszy skład gwiazd
  • NHL (1974/1975):
    • NHL All-Star Game
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 61 goli
    • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 127 punktów
    • Drugi skład gwiazd
  • NHL (1976/1977):
    • NHL All-Star Game
  • NHL (1977/1978):
  • NHL (1979/1980):
    • NHL All-Star Game
Wyróżnienia
  • Order Kanady: 1972
  • Lou Marsh Trophy: 1972
  • National Italian American Sports Hall of Fame: 1981[3]
  • Hockey Hall of Fame: 1984
  • Jego numer 7 został zastrzeżony dla zawodników klubu Boston Bruins: 1987
  • Galeria Sławy Sault Ste. Marie: 2007 (wraz z bratem Tonym)
  • Italian Walk of Fame (Włoska Galeria Sławy) w Toronto: 2009[4][5]
  • W rodzinnym Sault Ste. Marie jego imieniem nazwano park, w którym ustanowiono pomnik jego upamiętniający
  • Jego pomnik ustanowiono przed lodowiskiem klubu Tampa Bay Lightning, St. Pete Times Forum w Tampie: 2011

Przypisy

  1. Bolt from the Blue: Enrico Ciccone | NHL.com [online], lightning.nhl.com [dostęp 2017-11-19]  (ang.).
  2. Tampa Bay Lightning founder Phil Esposito says daughter Carrie died of aneurysm [online], www.tampabay.com [dostęp 2017-11-19] .
  3. Phil Esposito | National Italian American Sports Hall of Fame [online], www.niashf.org [dostęp 2017-11-19]  (ang.).
  4. Inductees 2009 [online], The Italian Walk of Fame [dostęp 2017-12-03]  (ang.).
  5. KevinK. Connor KevinK., Walking proud in Little Italy [online], Toronto Sun [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-08]  (ang.).

Bibliografia

  • Phil Esposito w bazie Eliteprospects.com (ang.)
  • Phil Esposito w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
  • Phil Esposito – profil na stronie NHL
  • p
  • d
  • e
Nagroda dla sportowca roku Kanady – Northern Star Award
  1. Nie przyznano.
Do 2021 roku przyznawano nagrodę pod nazwą Lou Marsh Trophy.
  • p
  • d
  • e
Nagroda dla sportowca roku Kanady – Lionel Conacher Award
  1. a b Nie przyznano
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: biography/Phil-Esposito
  • Universalis: phil-esposito
  • БРЭ: 4915827
  • SNL: Phil_Esposito