Otton Steinborn

Ten artykuł od 2023-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Otton Steinborn

Pełne imię i nazwisko	Otton Andrzej Steinborn
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1868 Nowy Sumin
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1936 Toruń
Burmistrz Torunia (komisaryczny)
Okres	od 18 stycznia 1920 do 9 lutego 1921
Poprzednik	Arnold Hasse (nadburmistrz)
Następca	Bolesław Wolszlegier (komisaryczny prezydent)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Otton Andrzej Steinborn (ur. 26 maja 1868 w Nowym Suminie, zm. 4 lipca 1936 w Toruniu) – lekarz dermatolog, działacz społeczno-polityczny, burmistrz Torunia w 1920, senator I i II kadencji w latach 1926–1930.

Życiorys

Wywodził się z rodziny niemieckiej. Urodził się w Borach Tucholskich, w rodzinie Johanna, nauczyciela i kierownika szkoły, oraz Elżbiety Klemp. Ukończył progimnazjum biskupie w Pelplinie (gdzie rozpoczął naukę w 1880), a następnie uczęszczał do gimnazjum chełmińskiego, w którym przystąpił do filomatów (tajnego stowarzyszenia polskiej młodzieży). Został przymusowo przeniesiony do gimnazjum w Demmin, gdzie w 1891 zdał maturę. Początkowo studiował teologię, ale po roku przeniósł się na medycynę. Studiował w Würzburgu, Berlinie, Monachium, Rostocku i Lipsku, gdzie w 1899 obronił pracę doktorską. Po uzyskaniu doktoratu przybył do Torunia, gdzie rozpoczął praktykę lekarską. Działał w Towarzystwie Naukowym w Toruniu (w 1906 zasiadł w jego zarządzie).

W czasie I wojny światowej był lekarzem w armii niemieckiej. Występował w obronie praw narodowych ludności polskiej, osobiście kierował przygotowaniami do powitania Wojska Polskiego w Toruniu. Po zakończeniu wojny był prezesem powstałej w listopadzie 1918 Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. Jako reprezentant ludności polskiej powitał wojsko 18 stycznia 1920, które wkroczyło do miasta. Tegoż samego dnia objął stanowisko komisarycznego burmistrza Torunia. Pełnił tę funkcję do 9 lutego 1921. Działał potem w Narodowej Partii Robotniczej. W latach 1921–1933 był radnym Torunia. 27 marca 1926 złożył ślubowanie, obejmując mandat senatora Rzeczypospolitej I kadencji na miejsce Juliana Szychowskiego, który zrzekł się mandatu. Był również senatorem II kadencji (1928–1930) z województwa pomorskiego z listy Narodowej Partii Robotniczej^[1].

15 października 1900 ożenił się z Heleną Tomilą z Kawczyńskich (1875–1952). Mieli synów Witolda (1901–1983) i Adama (1903–1982) oraz córkę Bognę (1911–1985)^[2]. Jego wnuczką jest Bożena Steinborn, historyk sztuki i była kurator wrocławskiego Muzeum Narodowego^[3].

Zmarł w Toruniu^{[potrzebny przypis]}. Został pochowany na cmentarzu św. Jerzego^[4].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[5]
• Srebrny Krzyż Zasługi (15 grudnia 1925)^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna autorstwa Jarosława Kłaczkowa na portalu nasze.kujawsko-pomorskie.pl. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-25)].
• Nota biograficzna w informatorium Książnicy Kopernikańskiej
• Kto był kim w II Rzeczpospolitej, red. Jacek Majchrowski, Grzegorz Mazur, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza BGW 1994, s. 550–551, ISBN 83-7066-569-1
• Magdalena Niedzielska: Toruńskie cmentarze. Toruń: Towarzystwo Naukowe w Toruniu, 1992. ISBN 83-85196-66-8.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Ottona Steinborna w bibliotece Polona