Myrosław Symczycz

Myrosław Symczycz
Мирослав Васильович Симчич
chorąży chorąży
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1923
Berezów Wyżny

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 2023
Kołomyja

Przebieg służby
Lata służby

1942–1948

Formacja

 Ukraińska Powstańcza Armia

Jednostki

UPA-Zachód

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Myrosław Wasylowycz Symczycz (ukr. Мирослав Васильович Симчич), ps. Krywonis (ukr. Кривоніс, tłum. Krzywonos) (ur. 5 stycznia 1923 we wsi Berezów Wyżny w województwie stanisławowskim, zm. 18 stycznia 2023 w Kołomyi[1]) – ukraiński działacz niepodległościowy, nacjonalista, kapitan Ukraińskiej Powstańczej Armii, długoletni więzień (32 lata przebywał w radzieckich więzieniach).

Życiorys

W latach 1939–1942 uczęszczał do szkoły wieczorowej, w latach 1942–1944 do technikum budowlanego w Kołomyi.

Od 1941 był członkiem Junactwa OUN, 20 października 1943 wstąpił do UPA. Ukończył szkołę oficerską w 1944. Na przełomie 1944/1945 roku brał udział w bitwie z NKWD w rejonie Kosmacza, przejął tam dowództwo sotni.

Zimą 1945 jego sotnia zorganizowała zasadzkę na pułk NKWD z dywizji gen. S. Derhaczewa. W tej bitwie został ranny.

W końcu 1948 został wzięty do niewoli, w 1949 skazany przez sąd wojskowy w Stanisławowie na 25 lat więzienia. W 1953, po grupowej bójce z więźniami kryminalnymi (którą potraktowano jako „utworzenie organizacji nacjonalistycznej”), dodano mu do wyroku 10 lat więzienia. Został wypuszczony w 1963, jednak powtórnie aresztowano go w 1968. Przed zakończeniem kary w 1982, dodano mu wyrok 2,5 lat więzienia za obrażanie władzy radzieckiej. Został ostatecznie uwolniony w 1985, po 32 latach, 6 miesiącach i 3 dniach.

5 stycznia 2008 w Kołomyi odsłonięto poświęcony mu pomnik[2]. 12 maja 2013 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Lwowa[3].

15 listopada 2017 roku, na wniosek prokuratury okręgowej w Iwano-Frankiwsku, Sąd Rejonowy w Kosowie zrehabilitował Myrosława Symczycza[4].

Przypisy

  1. ↑ Помер Герой України Мирослав Симчич (ukr.)
  2. ↑ Сьогодні - 90 років сотнику УПА Мирославу Симчичу. Історична правда, 2013-01-05. [dostęp 2019-02-26]. (ukr.).
  3. ↑ Легендарний сотенний УПА Симчич став почесним громадянином Львова. styknews.info, 2013-05-12. [dostęp 2014-06-18]. (ukr.).
  4. ↑ Легендарний сотенний УПА Симчич став почесним громадянином Львова. Історична правда, 2017-11-21. [dostęp 2019-02-26]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

  • Wspomnienia Symczycza. oun-upa.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ukr.)
  • Wywiad (ukr.)
  • Informacja o odsłonięciu pomnika (ros.)