Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012
Sevens Grand Prix Series 2012
|
Szczegóły |
Organizacja | Europa |
Termin | 19 maja – 8 lipca 2012 |
Zwycięzca | Anglia |
Król strzelców | Thomas Williams (135) |
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – jedenaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 19 maja – 8 lipca 2012 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.
W pierwszych dwóch turniejach zwyciężyli Anglicy[1][2][3], w trzecim zaś Francuzi[4]. Triumf w całym cyklu odnieśli Anglicy, pozostałe miejsca na podium zajęli Portugalczycy i Francuzi[5][6]. Najwięcej punktów w cyklu (135) zdobył Walijczyk, Thomas Williams[7].
Informacje ogólne
Mistrzostwa zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w dwunastozespołowej obsadzie – trzech w Grand Prix Series i po jednym w Dywizjach A i B[8][9][10].
Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 (dywizje).
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu trzech turniejów w czerwcu i lipcu – w Lyonie, Moskwie i Odense – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[11]:
Miejsce | Punkty |
1 | 20 |
2 | 18 |
3 | 15 |
4 | 14 |
5 | 12 |
6 | 10 |
7 | 7 |
8 | 6 |
9 | 4 |
10 | 3 |
11 | 2 |
12 | 1 |
W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[12]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
Reprezentacje w pierwszych dwóch turniejach zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. Do trzeciego turnieju zostały zaproszona Dania oraz trzy czołowe zespoły Dywizji A, a rywalizacja w pierwszej fazie odbywała się w ramach czterech czterozespołowych grup, zaś faza pucharowa była trzyrundowa. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[13].
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku uzupełnionego o Szkocję, którą uplasowano na miejscu 7 w rozgrywkach elity[14].
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz Dywizji B[15][10].
Uczestnicy
Obsada turniejów została ustalona na podstawie wyników osiągniętych w poprzednich mistrzostwach[16].
GPS | Dywizja A | Dywizja B |
| | - Chorwacja
- Szwajcaria
- Łotwa
- Węgry
- Grecja
- Malta
- Bułgaria
- Monako
- Luksemburg
- Bośnia i Hercegowina
- Norwegia
- Słowacja
|
Turnieje
Lyon (2-3 czerwca)
Moskwa (30 czerwca - 1 lipca)
Odense (7-8 lipca)
Klasyfikacja końcowa[17]
Poz. | Drużyna | LYO | MOS | ODE | Ogółem |
Punkty | +/- | Punkty | +/- | Punkty | +/- | Punkty | +/- |
| Anglia | 20 | +160 | 20 | +120 | 10 | +96 | 50 | +376 |
| Portugalia | 18 | +8 | 12 | +12 | 18 | +48 | 48 | +68 |
| Francja | 7 | +40 | 18 | +93 | 20 | +131 | 45 | +264 |
4 | Hiszpania | 15 | +15 | 14 | +21 | 14 | +39 | 43 | +75 |
5 | Walia | 14 | +2 | 7 | -1 | 15 | +9 | 36 | +10 |
6 | Rosja | 12 | +38 | 15 | +95 | 7 | +59 | 34 | +192 |
7 | Szkocja | 10 | +7 | 6 | +7 | 6 | +92 | 22 | +106 |
8 | Gruzja | 6 | -64 | 2 | -109 | 12 | +2 | 20 | -171 |
9 | Ukraina | 1 | -90 | 10 | -28 | 1 | -25 | 12 | -143 |
10 | Włochy | 3 | -34 | 3 | -39 | 4 | +30 | 10 | -43 |
11 | Niemcy | 2 | -56 | 4 | -46 | 2 | +6 | 8 | -96 |
12 | Holandia | 4 | -26 | 1 | -125 | 3 | -36 | 8 | -187 |
Przypisy
- ↑ 7's GRAND PRIX SERIES : England won in Lyon. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ Moscow 7's Grand Prix Series : England, the best. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-23)]. (ang.).
- ↑ England maintain FIRA Euro Sevens dominance. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
- ↑ Grand Prix Series 3 for France in Odense (DK). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
- ↑ England, 2012 7s European Champion. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-24)]. (ang.).
- ↑ Euro Sevens success for France and England. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
- ↑ GPS 7′s dla Anglików – 09/07/2012. old.pzrugby.pl. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (ang.).
- ↑ 7's Grand Prix Series: kick-off on 2/3 June 2012. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
- ↑ Tournament Manual, s. 8
- ↑ a b MEN’S EUROPEAN 7’S CHAMPIONSHIP 2012 Group A & B – Technical Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-23)]. (ang.).
- ↑ Tournament Manual, s. 8, 12–13
- ↑ Tournament Manual, s. 13
- ↑ Tournament Manual, s. 13–14, 19–26
- ↑ Tournament Manual, s. 7, 13
- ↑ Tournament Manual, s. 12
- ↑ Tournament Manual, s. 7
- ↑ Ranking 7s Grand Prix Series competition. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)]. (ang.).
Bibliografia
- MEN’S 7’S GRAND PRIX SERIES 2012 – Tournament Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
- 2012 - Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-21)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona FIRA-AER (ang. • fr.)