Marek Bargiełowski

Marek Bargiełowski
Ilustracja
Marek Bargiełowski
jako Brandon w sztuce Długi obiad świąteczny Thorntona Wildera w reż. Macieja Englerta
Imię i nazwisko

Marek Józef Bargiełowski

Data i miejsce urodzenia

11 września 1942
Starachowice

Data i miejsce śmierci

23 marca 2016
Konstancin-Jeziorna

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

Maria Chwalibóg

Lata aktywności

1966–2012

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marek Józef Bargiełowski (ur. 11 września 1942 w Starachowicach, zm. 23 marca 2016[1] w Konstancinie-Jeziornie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, prezes Związku Zawodowego Aktorów Polskich.

Życiorys

Absolwent 2-letniego Studium Nauczycielskiego (kierunek: polonistyka)[2]. W 1967 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

W teatrze zadebiutował zawodowo 15 listopada 1967. Występował w teatrach: im. Wilama Horzycy w Toruniu (1967–1971), im. Stefana Jaracza w Łodzi (1972–1974), a następnie w teatrach warszawskich: Dramatycznym (1974–1984), Powszechnym (1984–1989) i Współczesnym (1989–2006). W 2006 r. powrócił do Teatru Dramatycznego i występował w nim do 2008[3][4] Ponadto wystąpił w 67 spektaklach Teatru Telewizji, 432 spektaklach Teatru Polskiego Radia[4] oraz wielu filmach i serialach[5].

Był bratem reżysera Daniela Bargiełowskiego[2] i mężem aktorki Marii Chwalibóg.

Spoczywa na cmentarzu na Bugaju w Starachowicach.

Spektakle teatralne

Filmografia

Seriale

  • 1972Odejścia, powroty jako Winowicz „Szpagat”, brat „Małej”.
  • 1973Wielka miłość Balzaka jako Poeta Lesiński w salonie Hańskich w Wiedniu.
  • 1975 – Obrazki z życia jako Psycholog.
  • 1979 – Doktor Murek jako Piekutowski, członek bandy „Czarnego Kazika”, sublokator u Koziołkowej.
  • 1980 – Punkt widzenia jako Fronczewski, dyrektor instytutu.
  • 1981 – 07 zgłoś się jako Franciszek Bronowicz, kochanek Nawrockiej.
  • 1981 – Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy jako profesor Jan Motty.
  • 1985 – Temida jako Docent Emilian Bitner.
  • 1986 – Zmiennicy jako Owsiany, prezes spółdzielni mieszkaniowej i dyrektor kombinatu chemicznego.
  • 1987 – Dorastanie jako docent, potem profesor, Koliński.
  • 1987 – Rzeka kłamstwa jako nauczyciel.
  • 1988 – Królewskie sny jako Bolesław Świdrygiełło, brat Jagiełły i Witolda.
  • 1989 – Modrzejewska jako Gustaw Zimajer, ojciec syna Modrzejewskiej.
  • 1991 – Panny i wdowy jako Zygmunt, zarządca w Lechicach.
  • 1994-1995 – Spółka rodzinna jako Małopolski „Ziemianin”.
  • 1995 – Sukces jako radca prawny Petrochemii w Płocku.
  • 1999 – Miodowe lata jako szef.
  • 20012002Marzenia do spełnienia jako Edmund, znajomy profesora Wintera.
  • 2002 – Wiedźmin jako Velerad.
  • 2003Na Wspólnej jako pan Stanisław.
  • 2004Czwarta władza jako Paweł, członek kierownictwa redakcji „Zbliżeń”.
  • 2004 – Dziupla Cezara jako klient, manager sieci barów szybkiej obsługi „Texas Hamburger”.
  • 2004 – Pierwsza miłość jako Bogdan Karolewski, współwłaściciel firmy należącej do Piotra Kulczyckiego, ojca Artura.
  • 2005Dom niespokojnej starości jako Szczucki.
  • 2006M jak miłość jako lekarz.
  • 2007Na dobre i na złe jako dziadek Arka.
  • 2010Czas honoru jako dozorca kamienicy w getcie (odc. 31).
  • 2010Usta usta jako onkolog (odc. 12).
  • 2012Prawo Agaty jako przewodniczący sądu (odc. 28).

Polski dubbing

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia

  • 1969 – wyróżnienie na XI FTPP w Toruniu wyróżnienie za epizod w spektaklu Dozorcy H. Pintera.
  • 1970 – nagroda na XII FTPP w Toruniu za rolę Hamleta.
  • 1971 – Nagroda „Dziennika Wieczornego” w Bydgoszczy w plebiscycie czytelników – Złota Maska.
  • 1973 – Srebrny Pierścień w Łodzi za rolę tytułową w Hamlecie i Kreona w Antygonie.
  • 1974 – Nagroda I stopnia za rolę Hamleta na XIV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.
  • 1983 – nagroda za rolę w przedstawieniu Łysa śpiewaczka Eugene’a Ionesco na XVIII OPTMF w Szczecinie.
  • 1987 – Nagroda prezydenta miasta Warszawy za rolę Korczaka w spektaklu Kim był człowiek.
  • 1987 – Złoty Krzyż Zasługi.
  • 2008 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].

Przypisy

  1. Marek Bargiełowski nie żyje. rp.pl. [dostęp 2016-03-23].
  2. a b KrzysztofK. Lubczyński KrzysztofK., Teatr to nie fabryka gwoździ, „Trybuna nr 98 – Aneks”, e-teatr.pl, 25 kwietnia 2008 [dostęp 2016-09-17] .
  3. WitoldW. Sadowy WitoldW., Marek Bargiełowski (11.09.1942 – 23.03.2016). Pożegnanie [online], 29 marca 2016 [dostęp 2016-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] .
  4. a b Marek Bargiełowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-07-28] .
  5. Marek Bargiełowski w bazie filmpolski.pl
  6. Jubileusz 90-lecia ZASP [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 22 grudnia 2008 [dostęp 2016-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-11] .

Bibliografia

  • Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, ISBN 83-87571-54-7, tu hasło: Marek Bargiełowski, s. 13, 14.

Linki zewnętrzne

  • Marek Bargiełowski w bazie IMDb (ang.)
  • Marek Bargiełowski w bazie Filmweb
  • Marek Bargiełowski w bazie filmpolski.pl
  • Marek Bargiełowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
  • Wywiad z M. Bargiełowskim
  • Marek Bargiełowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka
  • ISNI: 0000000112463385
  • VIAF: 163885279
  • GND: 1062002873
  • BnF: 17015109x
  • NKC: jx20060117023
  • PLWABN: 9810630977605606
  • NUKAT: n2007009206
  • WorldCat: viaf-163885279
  • PWN: 3874428
  • ETP: 564
Identyfikatory zewnętrzne:
  • FilmPolski.pl: 11921