Księga Ezdrasza
- Księga Rodzaju/1 Mojżeszowa (Rdz/1Mj)
- Księga Wyjścia/2 Mojżeszowa (Wj/2Mj)
- Księga Kapłańska/3 Mojżeszowa (Kpł/3Mj)
- Księga Liczb/4 Mojżeszowa (Lb/4Mj)
- Księga Powtórzonego Prawa/5 Mojżeszowa (Pwt/5Mj)
- Księga Jozuego (Joz)
- Księga Sędziów (Sdz)
- Księga Rut (Rt)
- Pierwsza Księga Samuela (1Sm)
- Druga Księga Samuela (2Sm)
- Pierwsza Księga Królewska (1Krl)
- Druga Księga Królewska (2Krl)
- Pierwsza Księga Kronik (1Krn)
- Druga Księga Kronik (2Krn)
- Księga Ezdrasza (Ezd)
- Księga Nehemiasza (Ne)
- Księga Estery (Est)
- Księga Hioba/Joba (Hi/Jb)
- Księga Psalmów/Psałterz (Ps)
- Księga Przysłów/Przypowieści Salomona (Prz)
- Księga Koheleta/Eklezjastesa/Kaznodziei Salomona (Koh/Kzn)
- Pieśń nad pieśniami (Pnp)
- Księga Izajasza (Iz)
- Księga Jeremiasza (Jr)
- Lamentacje/Treny (Lm/Tr)
- Księga Ezechiela (Ez)
- Księga Daniela (Dn)
- Księga Ozeasza (Oz)
- Księga Joela (Jl)
- Księga Amosa (Am)
- Księga Abdiasza (Ab)
- Księga Jonasza (Jon)
- Księga Micheasza (Mi)
- Księga Nahuma (Na)
- Księga Habakuka (Ha)
- Księga Sofoniasza (So)
- Księga Aggeusza (Ag)
- Księga Zachariasza (Za)
- Księga Malachiasza (Ml)
- Księga Tobiasza (Tb)
- Księga Judyty (Jdt)
- Księga Estery (Est)
- Pierwsza Księga Machabejska (1Mch)
- Druga Księga Machabejska (2Mch)
- Księga Mądrości/Mądrość Salomona (Mdr)
- Mądrość Syracha (Syr)
- Księga Barucha (Ba)
- List Jeremiasza
- Czwarta Księga Machabejska (4Mch)
- Czwarta Księga Ezdrasza (4Ezd)
- Psalmy 152–155
- Druga Księga Barucha (2Ba)
- List Barucha
- pokaż
- dyskusja
- edytuj
Księga Ezdrasza – (hebr. עֶזְרָא Ezra) jedna z ksiąg Starego Testamentu. Obejmuje opis historii tam, gdzie kończy go 2 Księga Kronik. Kapłan Ezdrasz rozpoczyna tę opowieść od wzmianki o dekrecie perskiego króla Cyrusa pozwalającym ostatkowi Żydów powrócić z niewoli babilońskiej do ojczyzny. Na koniec opisuje, jak starał się pomóc osobom, które skalały się poprzez kontakty z okolicznymi ludami. Obejmuje okres 70 lat – od roku 537 p.n.e. do 467 p.n.e. Celem Ezdrasza było ukazanie, jak Bóg spełnił obietnicę, że wyzwoli swój lud z Babilonu i przywróci w Jerozolimie czystą formę wielbienia. Dlatego pisarz koncentruje się tylko na wydarzeniach związanych z tą właśnie myślą przewodnią.
Treść
- Księga Ezdrasza 1:1–6:22
Po dekrecie Cyrusa około 50 000 żydowskich wygnańców wraca do Jerozolimy pod przewodnictwem namiestnika Zorobabela zwanego również Szeszbaccarem. Repatrianci niezwłocznie odbudowują ołtarz i zaczynają przynosić ofiary Jahwe. Następnego roku Izraelici kładą fundamenty pod świątynię. Wrogowie przeszkadzają w odbudowie i w końcu udaje im się wymóc na królu wydanie rozkazu wstrzymania prac. Prorocy Aggeusz i Zachariasz kierują jednak do ludzi zachęty, dzięki którym mimo wszystko udaje się wznowić odbudowę świątyni. Z obawy przed złamaniem wcześniejszego postanowienia Cyrusa przeciwnicy odbudowy rezygnują z dalszych działań. Oficjalne poszukiwania prowadzą do odnalezienia dekretu Cyrusa w sprawie odbudowy świątyni. Odtąd prace przebiegają bez przeszkód i wreszcie zostają ukończone.
- Księga Ezdrasza 7:1–10:44
Od poświęcenia odbudowanego domu Bożego minęło prawie 50 lat. Jest rok 458 p.n.e. Zabierając ze sobą ostatek sług Bożych oraz zgromadzone środki, Ezdrasz wyrusza z Babilonu do Jerozolimy. Dowiaduje się tam, iż lud, kapłani i lewici pozawierali związki małżeńskie z pogańskimi Kananejkami. Ezdrasz jest oszołomiony. Otrzymuje jednak zachętę, aby był silny i działał. Robi więc wszystko, by poprawić sytuację, a lud reaguje na to pozytywnie.
Autor
Według tradycyjnego podejścia, autorem Księgi Ezdrasza jest sam Ezdrasz, którego hebrajskie tłumaczenie imienia znaczy pomoc. Począwszy od wersetu 27 rozdziału 7 do końca rozdziału 9 tekst jest napisany w pierwszej osobie. Był on biegłym przepisywaczem Prawa Mojżeszowego. Księga Ezdrasza i Nehemiasza początkowo stanowiły jeden zwój. Później Żydzi podzielili go na księgi 1 i 2 Ezdrasza. We współczesnych wydaniach Biblii po hebrajsku oraz innych językach występują one jako Księgi Ezdrasza i Nehemiasza. Część Księgi Ezdrasza (4,8–6,18 i 7,12–26) została napisana po aramejsku, a reszta po hebrajsku, gdyż Ezdrasz biegle władał oboma tymi językami.
Współczesna krytyka i biblistyka
Przez długi czas krytycy kwestionowali niektóre partie Księgi Ezdrasza, uznając je za nieautentyczne, szczególnie cytowane w tej księdze reskrypty władców perskich. Jednak odkrycia archeologiczne z Elefantyny dostarczyły wystarczających dowodów by stwierdzić, że to właśnie krytycy byli w błędzie. Odkryte pisma, w tym królewski dekret do Żydów, potwierdził zbieżność języka i stylu z tekstem dekretów cytowanych w Księdze Ezdrasza[1].
Współczesna biblistyka wskazuje na to, że podobnie jak księgi Kronik oraz Nehemiasza, Księgę Ezdrasza stworzył „Kronikarz” – prawdopodobnie lewita z Jerozolimy, który pracował być może na początku epoki hellenistycznej (ok. 300 p.n.e.) i który wykorzystał wcześniejsze dokumenty stworzone przez Ezdrasza i Nehemiasza[2].
Zobacz też
Zobacz w Wikiźródłach tekst Księgi Ezdrasza |
Zobacz multimedia związane z tematem: Księga Ezdrasza |
- Księgi Ezdrasza – nazwy ksiąg w różnych wydaniach.
Przypisy
- ↑ A.T. Olmstead, Dzieje imperium perskiego, PIW, Warszawa 1974, s. 15, 128.
- ↑ Biblia jerozolimska. Poznań: Pallottinum, 2006, s. 440-442. ISBN 83-7014-519-1.
Linki zewnętrzne
- Księga Ezdrasza w przekładzie Biblii Tysiąclecia
- p
- d
- e
| |
Księgi deuterokanoniczne |
|
---|
- Universalis: livres-d-esdras
- Catalana: 0024707
- DSDE: Ezras_Bog