Krzysztof Szczerski

Krzysztof Szczerski

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1973 Kraków
Profesor nauk społecznych
Specjalność: polityka europejska, współczesne systemy polityczne, administracja publiczna
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	2001 – politologia Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	2010 – politologia Uniwersytet Jagielloński
Profesura	2018
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	profesor nadzwyczajny
Sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres spraw.	7 sierpnia 2015–13 lipca 2021
Szef Gabinetu Prezydenta RP
Okres spraw.	4 kwietnia 2017–4 stycznia 2021
Poprzednik	Adam Kwiatkowski
Następca	Paweł Szrot
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Krzysztof Maria Szczerski (ur. 15 kwietnia 1973 w Krakowie) – polski politolog, polityk, nauczyciel akademicki i dyplomata, profesor nauk społecznych.

W 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, poseł na Sejm VII kadencji, w latach 2015–2021 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2017–2021 szef Gabinetu Prezydenta RP, w 2021 szef Biura Polityki Międzynarodowej w Kancelarii Prezydenta RP, stały przedstawiciel RP przy ONZ (od 2021).

Życiorys

Wykształcenie

Uczęszczał do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. W okresie szkolnym był stypendystą Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci^[1]. Absolwent politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1997), ukończył też roczne seminarium dla młodych polityków i politologów w Robert Schuman Institute w Budapeszcie (1997) oraz Institute on Comparative Political and Economic Systems Amerykański prowadzony przez fundację The Fund for American Studies i Georgetown University (1996). W 2001 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Komitet Regionów Unii Europejskiej. Władze lokalne i regionalne w systemie politycznym Unii Europejskiej, której promotorem był Marian Grzybowski. W 2010 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie dorobku naukowego i rozprawy zatytułowanej Dynamika systemu europejskiego^[2]. Wypromował czworo doktorów, m.in. Jakuba Kumocha (2015)^[2].

Prezydent RP Andrzej Duda w 2018 nadał mu tytuł naukowy profesora nauk społecznych^[3][4].

Działalność zawodowa i społeczna

Został nauczycielem akademickim na macierzystej uczelni. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Współczesnych Systemów Politycznych Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ^[2]. W latach 2005–2007 oraz 2008–2010 pełnił funkcję wicedyrektora INPiSM UJ. Wykładał także m.in. w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu^[5].

1 stycznia 2013 został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Arcana”, zastępując na tym stanowisku Andrzeja Nowaka^[6]. Pod koniec 2014 zrezygnował z tej funkcji, zastąpił go Andrzej Waśko^[7]. W 2013 został członkiem honorowym Klubu Jagiellońskiego^[8], a także członkiem rady Fundacji Dyplomacja i Polityka^[9]. Również w 2013 rozpoczął stałą współpracę z miesięcznikiem „Wpis”, w którym prowadził rubrykę pt. Szczer(ski)e rozmowy^[10]. W 2015, na podstawie prowadzonych w tym czasopiśmie rozmów z Leszkiem Sosnowskim, powstała książka Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej, wydana przez wydawnictwo Biały Kruk.

Działalność polityczna

Od 1998 do 2001 był współpracownikiem KPRM za czasów premiera Jerzego Buzka, przez rok był również doradcą minister zdrowia Franciszki Cegielskiej^[11].

5 stycznia 2007 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 10 września 2007 odszedł z MSZ i objął stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, które zajmował do 15 stycznia 2008. Był także członkiem Rady Służby Cywilnej. W 2009 został powołany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.

Bez powodzenia ubiegał się o mandat europosła w wyborach w 2009, uzyskując 1625 głosów^[12]. Został członkiem Krakowskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010^[13].

Od 2010 pracował w Parlamencie Europejskim w ramach frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. W wyborach w 2011 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu podkrakowskim 4751 głosów^[14]. W styczniu 2015 został przedstawicielem polskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy, obejmując również funkcję zastępcy przewodniczącego frakcji partyjnej^[15]. W 2014 tygodnik „Polityka” na podstawie rankingu przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych wymienił go wśród 10 najlepszych posłów w tym roku, podkreślając specjalizację w sprawach Unii Europejskiej i polityki zagranicznej^[16].

7 sierpnia 2015 prezydent Andrzej Duda powołał go na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP^[17], w związku z czym doszło do wygaśnięcia jego mandatu poselskiego. Został powołany ze strony polskiej na stanowisko przewodniczącego Komitetu Konsultacyjnego Prezydentów Polski i Ukrainy^[18]. 4 kwietnia 2017 został powołany na stanowisko szefa Gabinetu Prezydenta, zastępując Adama Kwiatkowskiego^[19].

25 lipca 2019 premier Mateusz Morawiecki ogłosił, że Krzysztof Szczerski został polskim kandydatem na stanowisko komisarza UE w nowej Komisji Europejskiej^[20]. Polityk zrezygnował z ubiegania się o tę funkcję w sierpniu 2019, gdy zaproponowano mu funkcję komisarza UE ds. rolnictwa; zaproponował wówczas kandydaturę Janusza Wojciechowskiego^[21].

Decyzją prezydenta Andrzeja Dudy 4 stycznia 2021 został odwołany z funkcji szefa Gabinetu Prezydenta RP, jednocześnie otrzymał nominację na pełnomocnika do spraw utworzenia Biura Polityki Międzynarodowej Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej^[22]. 15 kwietnia tego samego roku został powołany na stanowisko szefa Biura Polityki Międzynarodowej Kancelarii Prezydenta RP^[23].

8 czerwca 2021 został mianowany przez prezydenta stałym przedstawicielem RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku^[24]. W związku z nominacją ambasadorską 13 lipca 2021 zakończył pełnienie funkcji w Kancelarii Prezydenta RP^[25]. Stanowisko w Nowym Jorku objął 18 sierpnia 2021^[26]. W ramach działalności w ONZ został wiceprzewodniczącym biura rady zarządzającej Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci^[27] oraz przewodniczącym Komisji Rozwoju Społecznego ONZ^[28].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2021)^[29][25]
• Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2023)^[30]
• Order Jeźdźca z Madary(inne języki) I stopnia (2017, Bułgaria)^[31]
• Order „100-lecia służby dyplomatycznej Republiki Azerbejdżanu (1919–2019)” (2019, Azerbejdżan)^[32]
• Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2019, Litwa)^[33][34]
• Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (2019, Rumunia)^[35][36]
• Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi (2020, Węgry)^[37]
• Krzyż Wielki Orderu Leopolda II (Belgia)^[38]
• Order Tomáša Garrigue Masaryka (Czechy)^[38]
• Komandor z Gwiazdą Orderu Lwa Finlandii (Finlandia)^[38]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia)^[38]
• Order „Za zasługi” III stopnia (2021, Ukraina)^[39]

Życie prywatne

Jego bratem jest Andrzej Szczerski^[40]. Włada językiem angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim^[41].

Publikacje

Jest autorem licznych publikacji naukowych i publicystycznych, m.in.^[42]:

• Integracja europejska. Cywilizacja i polityka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2003,
• Wybór Europy: katolik wobec polityki w Unii Europejskiej, Wydawnictwo WAM, Kraków 2003,
• Porządki biurokratyczne, Księgarnia Akademicka, Kraków 2004,
• Administracja publiczna w modelu zarządzania wielopasmowego, Centrum Europejskie Natolin, Warszawa 2005,
• Dynamika systemu europejskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2008,
• Oburzeni, Biały Kruk, Kraków 2013,
• Kazania sejmowe (wprowadzenie), Biały Kruk, Kraków 2013,
• Wygaszanie Polski (współautor), Biały Kruk, Kraków 2015,
• Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej, Biały Kruk, Kraków 2015,
• Polskość jest przywilejem (współautor), Biały Kruk, Kraków 2016,
• Utopia Europejska. Kryzys integracji i polska inicjatywa naprawy, Biały Kruk, 2017,
• Chluba i zguba. Antologia najnowszej publicystyki patriotycznej (współautor), Biały Kruk, Kraków 2020, ISBN 978-83-7553-307-1.

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-04].
• Prof. dr hab. Krzysztof Szczerski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-08] .