Konrad Herrmann
| Prałat | |
| Kraj działania | Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1929 |
| Data i miejsce śmierci | 30 listopada 2017 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 5 czerwca 1955 |
| Odznaczenia | |
 | |
Konrad Herrmann (ur. 19 lipca 1929 w Dzierżążnie, zm. 30 listopada 2017 w Zielonej Górze[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, prałat honorowy Ojca Świętego, kanonik gremialny Gorzowskiej Kapituły Katedralnej, społecznik, honorowy obywatel Zielonej Góry.
Życiorys
Był uczniem Polskiego Gimnazjum w Kwidzynie, wychowankiem ks. Bolesława Domańskiego. 25 sierpnia 1939 razem z innymi gimnazjalistami został aresztowany i osadzony w obozie w Tapiau.
Po wojnie, po zdaniu matury w 1950, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wielkopolskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 czerwca 1955. W 1957 bp. Teodor Bensch skierował go na studia do Rzymu. Ponieważ jednak władze peerelowskie odmówiły paszportu, został studentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który kończył z tytułem magistra teologii moralnej. Po studiach wrócił do Gorzowa Wlkp. W 1963 został proboszczem parafii Św. Trójcy i dziekanem dekanatu gorzowskiego. W tym czasie rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ukończył je z tytułem magistra germanistyki.
W 1969 objął parafię Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, którą prowadził nieprzerwanie przez 27 lat. Rozwijał działalność charytatywną, a poprzez pracę w Towarzystwie do Walki z Kalectwem – niósł pomoc ludziom niepełnosprawnym. Zakładał i organizował Dom Brata Alberta i zielonogórskie hospicjum. Był członkiem i kapelanem Związku Armii Krajowej, Związku Nauczycieli Tajnego Nauczania i Związku Sybiraków. Był animatorem i mecenasem kultury, wprowadził tradycję organizowania koncertów w murach kościelnych, największych dzieł muzyki symfonicznej, organowej i chóralnej oraz celebrował msze św. z udziałem artystów Międzynarodowych Festiwali Folkloru.
20 sierpnia 1996 na własną prośbę ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę, był długoletnim wikariuszem biskupim diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, kapelanem środowisk AK-owskich, sybirackich, bukowińskich, byłych więźniów politycznych.
W latach 1968 -1994 pełnił funkcję sędziego przy Sądzie Biskupim w Gorzowie Wlkp.
W latach 1992 – 2008 był wikariuszem biskupim do spraw kontaktów z władzami świeckimi.
W latach 1993 – 2014 był członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów[2].
6 marca 1973 roku został mianowany przez biskupa Wilhelma Plutę kanonikiem gremialnym Gorzowskiej Kapituły Katedralnej. 22 czerwca 1989 otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości. W 1994 został Honorowym Obywatelem Miasta Zielonej Góry, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużonym Działaczem Kultury oraz Laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki Rzeczypospolitej Polskiej.
Przypisy
Bibliografia
- M. Dokowicz, G. Nowak (red.), Zbawiciel 1949-1999, Zielona Góra 1999, s. 11.
- Wywiad z ks. Herrmannem. zachod.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)].
