Katedra Najświętszej Maryi Panny z Aparecidy w Brasílii

Katedra Matki Bożej z Aparecidy
Catedral Metropolitana de Nossa Senhora Aparecida
katedra
Ilustracja
Katedra w Brasílii
Państwo

 Brazylia

Dystrykt

 Dystrykt Federalny

Miejscowość

Brasília

Wyznanie

katolickie

Kościół

katolicki

Wezwanie

Matka Boża z Aparecidy

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1958

Data zakończenia budowy

1970

Data poświęcenia

31 maja 1970

Aktualne przeznaczenie

katedra Archidiecezji Brasílii

Dane świątyni
Styl

budowla współczesna

Architekt

Oscar Niemeyer, Gordon Bunshaft

Świątynia
• materiał bud.


• żelbeton

Nawa główna
• szerokość
• wysokość


71 m
31 m

Położenie na mapie Brasíli
Mapa konturowa Brasíli, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Katedra Matki Bożej z Aparecidy”
Położenie na mapie Brazylii
Mapa konturowa Brazylii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Katedra Matki Bożej z Aparecidy”
Położenie na mapie Dystryktu Federalnego
Mapa konturowa Dystryktu Federalnego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Katedra Matki Bożej z Aparecidy”
Ziemia15°47′54″S 47°52′32″W/-15,798333 -47,875556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katedra Matki Bożej z Aparecidy[1] (port. Catedral Metropolitana de Nossa Senhora Aparecida) – rzymskokatolicka katedra w Brasílii, stolicy Brazylii. Arcydzieło nowoczesnej sztuki sakralnej, zaprojektowane przez Oscara Niemeyera[2] we współpracy z Gordonem Bunshaftem[3].

Historia i architektura

Katedra powstała jako część nowoczesnej, zaprojektowanej od podstaw nowej stolicy Brazylii[3]. Oscar Niemeyer, jeden z najbardziej oryginalnych i twórczych architektów XX w. pragnął zbudować budowlę symetryczną, niepowtarzalną i wprawiającą widza w zdumienie, jak niegdyś wspaniałe, gotyckie katedry w Europie[4].

Architekt nadał katedrze kształt kojarzony z koroną cierniową Chrystusa. Inna interpretacja mówi o wyciągniętych ku niebu rękach wiernych[3]. Jako materiał budowlany posłużyły zbrojony beton i szkło[3]. Budynek jest podpiwniczony[3]. Powstała budowla na planie betonowego okręgu o wysokości 3 m, tworzącego ścianę nawy głównej, która ma 71 m średnicy. Wyrasta z niej szesnaście potężnych, betonowych przypór o masie 90 ton każda[3], które wyginają się do środka, łącząc się pośrodku sklepienia, położonego na wysokości 31 m nad posadzką świątyni. Betonowe przypory stykają się, po czym rozchylają się na zewnątrz tworząc krąg przypominający, dzięki spiczastym zakończeniom, koronę cierniową Chrystusa. W środku korony ustawiono wysoki, smukły krzyż. Wokół korony, na betonowej płycie o średnicy ok. 12 m, ustawiono duże, indywidualnie opracowane posągi apostołów.

Przestrzeń pomiędzy przyporami wypełniono niebiesko-białymi witrażami, które zaprojektowała Marianne Peretti w celu stworzenia gry świateł wewnątrz świątyni[5][3]. Pod sklepieniem zawieszono duże, wykonane z aluminium rzeźby aniołów sprawiających wrażenie, jakby były w locie. Autorem tych aniołów był czołowy rzeźbiarz brazylijski Alfredo Ceschiatti (zm. 1989). Jego dziełem są też posągi czterech ewangelistów, ustawione przed wejściem do świątyni.

Katedra została ukończona i konsekrowana 31 maja 1970, choć prace wykończeniowe trwały jeszcze wiele lat. Otrzymała wezwanie patronki Brazylii, Matki Bożej z Aparecidy[3].

Przypisy

  1. ↑ Polski egzonim uchwalony na 100. posiedzeniu KSNG.
  2. ↑ Benthues 2003 ↓, s. 196-197.
  3. ↑ a b c d e f g h Barnabas Calder: Katedra metropolitalna w Brasílii (1970). W: Mark Irving: 1001 budynków, które musisz zobaczyć. Poznań: Publicat, 2010, s. 571. ISBN 978-83-245-9531-0.
  4. ↑ Cruwys i Riffenburgh 1999 ↓, s. 176.
  5. ↑ Brasília Cathedral. (ang.) aboutbrasilia.com [dostęp 2019-10-14]

Bibliografia

  • Elizabeth Cruwys, Beau Riffenburgh: Najpiękniejsze katedry świata (ang. Cathedras of the World). Warszawa: Penta, 1999, s. 176-177. ISBN 83-85440-52-6.
  • Anne Benthues: 100 katedr świata (niem. Die 100 schönsten Kathedralen der Welt). Warszawa: Elipsa, 2003, s. 196-197. ISBN 83-7265-052-7.