Jules Gilliéron : Wybrana twórczość, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Jules Gilliéron

Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1854
La Neuveville, Szwajcaria

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1926
Cergnaux-sur-Gléresse, Szwajcaria

Zawód, zajęcie

językoznawca, dialektolog

Narodowość

szwajcarska

Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Gilliéron (ur. 21 grudnia 1854 w La Neuveville, zm. 26 kwietnia 1926 w Cergnaux-sur-Gléresse^[1]) – szwajcarski językoznawca i dialektolog. Od 1883 roku nauczał dialektologii na paryskiej uczelni École pratique des hautes études^[2]. Był współzałożycielem czasopisma „Revue des patois gallo-romans”, powstałego w 1887 i wydawanego do 1893 roku^[2]. Jego istotną pracą jest Atlas linguistique de la France, ogłoszony w latach 1902–1910^[2]. Jest uważany za jednego z założycieli geografii językowej^[3].

Wybrana twórczość

La Faillite de l’étymologie phonétique: résumé de conférences faites à l’École pratique des hautes études (1919), Neuveville: Beerstecher.
Atlas Linguistique de la France (1902–1910) (współautorstwo: Edmond Edmont), Paryż: E. Champion.
Pathologie et thérapeutique verbales (1921), Paryż: E. Champion.
Les étymologies des étymologistes et celles du peuple (1922), Paryż: E. Champion.
Ménagiana du XX^e siècle (1922), Paryż: E. Champion.
Thaumaturgie linguistique (1923), Paryż: E. Champion.

Przypisy

↑ Gilliéron Jules, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30] .
↑ ^a ^b ^c MatteoM. Pedroni MatteoM., Gilliéron, Jules [online], Dictionnaire historique de la Suisse, 13 września 2004 [dostęp 2015-11-04] (fr.).
↑ JozefJ. Mistrík JozefJ., Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 221–222, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).