Joseph-Marie Vien

Joseph-Marie Vien

Joseph Marie Vien, portret Josepha Duplessis (1784)
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1716 Montpellier
Data śmierci	27 marca 1809
Narodowość	francuska
Dziedzina sztuki	malarstwo, rysunek, grafika
Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph-Marie Vien (ur. 18 czerwca 1716 w Montpellier, zm. 27 marca 1809) – francuski malarz, rysownik i grafik, prekursor neoklasycyzmu.

Był uczniem Charlesa-Josepha Natoire’a, w 1745 zdobył nagrodę Grand Prix de Rome i wyjechał na trzyletnie stypendium do Rzymu.

W 1754 został przyjęty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby, gdzie prowadził własną pracownię i pracował jako pedagog. W latach 1775-1781 był dyrektorem Académie de France w Rzymie. Jest uważany za ojca neoklasycyzmu, za zasługi dla sztuki Bonaparte mianował go w 1799 senatorem. Pochowany jest w Panteonie w Paryżu^[1].

Vien malował najchętniej alegorie inspirowane mitologią. Jego prace nawiązywały początkowo do rokoko a później do klasycyzmu. Wśród licznych uczniów artysty najwybitniejszymi okazali się Jacques-Louis David, François-André Vincent i Jean-Baptiste Regnault. Jego żona Marie-Thérèse Reboul (1728-1805) sama była członkiem Akademii, a ich syn Marie Joseph (ur. 1761) również został malarzem.

Wybrane prace

• Hermite endormi (1753)
• Dédale dans le Labyrinthe attachant les ailes à Icare (1754)
• La Douce Mélancolie (1756)
• Saint Denis préchant (1767)
• Grecque au bain (1767)
• La Marchande d’amours (1763)
• Toilette d’une jeune mariée dans le costume antique
• Une Femme qui sort des bains (1763)
• Jeunes grecques parant de fleurs l’Amour endormi (1773)
• Les adieux d’Hector et d’Andromaque (1786)

Galeria

• 
  Le Sultan noir (1748)
• 
  La Sultane reine (1748)
• 
  La Marchande d’amours (1769)

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej. Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 428. ISBN 83-214-0048-5.

Linki zewnętrzne

• Joseph-Marie Vien w Artcyclopedii (ang.)
• Joseph-Marie Vien – galeria w Base Joconde (fr.)