|
Pełne imię i nazwisko | José Luis Trejo Montoya |
Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1951 Tepeji |
Wzrost | 173 cm |
Pozycja | obrońca |
Kariera seniorska[a] |
|
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1975 | Meksyk | 2 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1998 | Toros Neza | 1999–2000 | Cruz Azul Hidalgo | 2000–2002 | Cruz Azul | 2003–2005 | Chiapas | 2005–2006 | Pachuca | 2006 | Tigres UANL | 2007 | Necaxa | 2007 | Morelia | 2008 | Tecos UAG | 2010–2011 | Puebla | 2012 | San Luis | 2013–2014 | Pumas UNAM | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
José Luis Trejo Montoya (ur. 4 sierpnia 1951 w Tepeji) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, obecnie trener.
Kariera klubowa
Trejo rozpoczynał swoją karierę piłkarską jako dwudziestolatek w nowo powstałym klubie Atlético Español z siedzibą w stołecznym mieście Meksyk. W jego barwach zadebiutował w meksykańskiej Primera División w sezonie 1971/1972, szybko zostając podstawowym zawodnikiem drużyny i mając duży wkład w jej sukcesy odnoszone zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W sezonie 1973/1974 wywalczył ze swoją ekipą tytuł wicemistrza Meksyku, natomiast w 1975 roku triumfował z nią w najbardziej prestiżowych rozgrywkach północnoamerykańskiego kontynentu – Pucharze Mistrzów CONCACAF. W 1976 roku zajął natomiast drugie miejsce w turnieju Copa Interamericana, a ogółem w Atlético Español występował przez siedem lat, tworząc pewny duet stoperów z Juanem Manuelem Álvarezem. W połowie 1978 roku przeniósł się do zespołu Tecos UAG z miasta Guadalajara, gdzie występował bez większych osiągnięć przez kolejne trzy lata, głównie w roli podstawowego gracza. Profesjonalną karierę zakończył w wieku 31 lat, ponownie będąc zawodnikiem Atlético Español, jednak tym razem będąc w tej drużynie wyłącznie rezerwowym.
Kariera reprezentacyjna
W 1972 roku Trejo został powołany przez szkoleniowca Diego Mercado do reprezentacji Meksyku na Igrzyska Olimpijskie w Monachium. Tam miał niepodważalne miejsce w wyjściowej jedenastce, rozgrywając od pierwszej do ostatniej minuty wszystkie sześć spotkań i ani razu nie wpisując się na listę strzelców, a podstawową parę środkowych obrońców stworzył wraz ze swoim kolegą klubowym, Juanem Manuelem Álvarezem. Jego drużyna po dwóch zwycięstwach i porażce awansowała do drugiej rundy, gdzie jednak zajęła ostatnie miejsce, notując tym razem remis i dwie przegrane.
W seniorskiej reprezentacji Meksyku Trejo zadebiutował za kadencji selekcjonera Ignacio Trellesa, 6 sierpnia 1975 w wygranym 1:0 meczu towarzyskim z NRD. Ogółem swój bilans w kadrze narodowej zamknął na dwóch rozegranych spotkaniach, w których nie strzelił żadnego gola.
Kariera trenerska
Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej Trejo wyjechał do Niemiec, gdzie osiadł na stałe i w tym kraju spędził kolejne czternaście lat. W tym czasie wyrobił licencję trenerską, pierwsze szlify w tym zawodzie zbierając jako członek sztabu szkoleniowego klubu SpVgg Unterhaching. W latach 1992–1994 pracował natomiast w akademii młodzieżowej Bayernu Monachium, gdzie pełnił rolę asystenta trenera zespołu do lat dziewiętnastu. W późniejszym czasie powrócił do ojczyzny, w latach 1994–1998 będąc wiceprezesem do spraw sportowych stołecznego zespołu Club Necaxa, gdzie odpowiadał między innymi za rozwój drużyn juniorskich. W międzyczasie, w latach 1995–1997, był zatrudniony przez Meksykański Związek Piłki Nożnej na stanowisku dyrektora sportowego reprezentacji, a ponadto był asystentem w drużynie narodowej podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie oraz cyklu przygotowawczego do Mistrzostw Świata 1998.
Pracę w roli pierwszego szkoleniowca Trejo rozpoczął we wrześniu 1998, kiedy to objął zespół Toros Neza z siedzibą w mieście Nezahualcóyotl. Z tego stanowiska został jednak zwolniony już po ośmiu spotkaniach, w których zdołał zanotować tylko jedno zwycięstwo. Równolegle pełnił również funkcję dyrektora generalnego działającej pod patronatem federacji piłkarskiej Meksykańskiej Szkoły Trenerów. Kilka miesięcy później został zatrudniony przez stołeczną drużynę Cruz Azul w roli opiekuna występujących w drugiej lidze meksykańskiej klubowych rezerw o nazwie Cruz Azul Hidalgo. W wiosennym sezonie Verano 1999 dotarł z nimi do finału rozgrywek Primera División A i sukces ten powtórzył również rok później, podczas sezonu Verano 2000. Za sprawą udanych wyników w marcu 2000 zastąpił Luisa Fernando Tenę na stanowisku pierwszego trenera Cruz Azul. W 2001 roku doszedł ze swoją ekipą do finału najważniejszych południowoamerykańskich rozgrywek klubowych – Copa Libertadores, przegrywając w nim dopiero po rzutach karnych z argentyńskim Boca Juniors. Ogółem szkoleniowcem Cruz Azul pozostawał przez niemal trzy lata, dając szansę debiutu w najwyższej klasie rozgrywkowej graczom takim jak między innymi Ricardo Osorio, Aarón Galindo czy Juan Carlos Cacho.
W połowie 2003 roku Trejo podpisał umowę z klubem Jaguares de Chiapas z miasta Tuxtla Gutiérrez. Jego podopieczni szybko zostali rewelacją ligi meksykańskiej, w sezonie Clausura 2004 zajmując pierwsze miejsce w tabeli i notując zaledwie jedną porażkę w dziewiętnastu spotkaniach, dzięki czemu po raz pierwszy w historii drużyny zakwalifikowali się do ligowej fazy play-off. Z ekipy tej Trejo odszedł w lutym 2005, aby zaledwie kilkanaście dni później zostać trenerem zespołu CF Pachuca. Tam spędził najbardziej udany okres w swojej karierze szkoleniowca; wprowadził do zespołu przyszłych reprezentantów kraju, takich jak Luis Ángel Landín czy Leobardo López, zaś podczas rozgrywek Clausura 2006 zdobył z Pachucą tytuł mistrza Meksyku. Zaledwie dzień po tym sukcesie podpisał jednak umowę z zespołem Tigres UANL z siedzibą w Monterrey, wywołując swoją decyzją spore kontrowersje w całym kraju. Z ekipy Tigres został zwolniony we wrześniu 2006, po serii ośmiu ligowych meczów z rzędu bez zwycięstwa. Na początku 2007 roku objął zespół Club Necaxa, w którym pracował już kilka lat wcześniej. Z drużyną, która w międzyczasie przeniosła swoją siedzibę ze stolicy do miasta Aguascalientes, triumfował w rozgrywkach kwalifikacyjnych do Copa Libertadores – InterLidze, lecz opuścił Necaxę już w maju tego samego roku, osiągając niezadowalające wyniki w lidze meksykańskiej.
W czerwcu 2007 Trejo został trenerem klubu Monarcas Morelia, który prowadził bez większych sukcesów przez następne cztery miesiące, odchodząc ze stanowiska po sześciu kolejnych ligowych spotkaniach bez zwycięstwa. W marcu 2008 zastąpił Jaime Ordialesa w roli szkoleniowca zespołu Tecos UAG z miasta Guadalajara, w którym występował już podczas swojej kariery piłkarskiej. Na posadzie tej pozostawał przez pięć miesięcy, nie odnosząc żadnych osiągnięć w lidze, zaś we wrześniu 2010 został zatrudniony przez ekipę Puebla FC, której trenerem był do lutego 2011, notując przeciętne wyniki. W maju 2012 podpisał umowę z klubem San Luis FC, z którego zwolniono go jednak po zaledwie sześciu ligowych meczach; nie potrafił odnieść w nich żadnego zwycięstwa. We wrześniu 2013 objął ekipę Pumas UNAM ze stołecznego miasta Meksyk, gdzie ponownie nie zanotował poważniejszych sukcesów i stracił pracę po upływie niecałego roku, kiedy to w szesnastu ostatnich meczach jego podopieczni wygrywali zaledwie trzykrotnie.
Linki zewnętrzne
- José Luis Trejo w bazie National Football Teams (ang.)
- José Luis Trejo, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .
- Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)
Składy reprezentacji Meksyku
Skład reprezentacji Meksyku na Igrzyskach Panamerykańskich 1971
- Cardiel
- Cuéllar
- Gutiérrez
- Hernández
- Márquez
- Martín del Campo
- Rico
- Real
- Rodríguez
- Trejo
- Valdivia
- trener: Mercado
|
- 1 Ruiz
- 2 Rico
- 3 Trejo
- 4 Álvarez
- 5 Martín del Campo
- 6 Ale. Hernández
- 7 Blanco
- 8 Reyes
- 9 Manzo
- 10 Razo
- 11 Cuéllar
- 12 Sánchez
- 13 Barba
- 14 Márquez
- 15 Talavera
- 16 Regalado
- 17 Alf. Hernández
- 18 Peña
- 19 Borja
- trener: Mercado
|
Kariera trenerska
1991–2002 | |
---|
2014–2015 | - Collazo (2014)
- Lozano (2014)
- Fernández (2015)
|
---|
od 2020 | - Arangio (2020)
- Huerta (2020)
- M. Rodríguez (od 2021)
|
---|
1992–2003 | - Meza (1992)
- Prado (1995)
- Jara Saguier (1997–98)
- Aude (1998)
- J.L. Trejo (1999–00)
- Mejía (2001)
|
---|
2006–2021 | |
---|
1923–1971 | - Crowle (1923–26)
- Taylor (1930)
- Pauler (1932–36)
- Roth (1936–38)
- Pauler (1941)
- Camarena (1950)
- Ávila (19xx–xx)
- Orth (19xx–xx)
- López Herranz (1952–53)
- Ross (1959–61)
- Martorano (1961–62)
- Ross (1962)
- Marín (1965–66)
- Moncebáez (1968–69)
- Marín (1970–71)
|
---|
od 1982 | |
---|
1957–1977 | - Ontiveros (1967–69)
- Mendoza (1969–70)
- Sánchez (1970)
- Reyes (1970–71)
- Cheix (1971–72)
- Álvarez (1972–73)
- Hohberg (1973)
- Cheix (1973–74)
- Mendoza (1974)
- Miloc (1974–77)
|
---|
1993–2013 | |
---|