Ilija Petković
Илија Петковић
|
Data i miejsce urodzenia | 22 września 1945 Knin |
Data i miejsce śmierci | 27 czerwca 2020 Belgrad |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
|
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1964–1973 | OFK Beograd | 212 | (37) | 1973–1976 | Troyes AC | 122 | (7) | 1976–1983 | OFK Beograd | 171 | (16) | | W sumie: | 505 | (60) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1968–1974 | Jugosławia | 43 | (6) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1990–1993 | OFK Beograd | 1993–1995 | Servette FC | 1998–1999 | Avispa Fukuoka | 1999–2000 | Aris FC | 2000–2001 | Jugosławia | 2001 | Shanghai Shenhua | 2002 | Sichuan Guancheng | 2003–2006 | Serbia i Czarnogóra | 2009–2010 | Incheon United | 2010 | Al Ahli Ad-Dauha | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Ilija Petković (ur. 22 września 1945 w Kninie, zm. 27 czerwca 2020 w Belgradzie[1]) – serbski piłkarz i trener piłkarski. W 2000 roku oraz w latach 2003-06 był selekcjonerem reprezentacji Serbii i Czarnogóry, z którą w czasie drugiej kadencji wywalczył awans do Mistrzostw Świata 2006.
Kariera piłkarska
Zaczynał karierę w lokalnym FK Dinar Knin, a następnie przeniósł się do OFK Beograd. W 1973 roku wyjechał do francuskiego Troyes AC. Jako zawodnik tego klubu znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Świata 1974. Grał wówczas na prawej pomocy, także przeciw Polsce. Był to jego ostatni, czterdziesty trzeci mecz w reprezentacji.
Kariera szkoleniowa
Petković prowadził już reprezentację Serbii i Czarnogóry w 2000 roku, kiedy po mistrzostwach Europy zajął miejsce Vujadina Boškova. Utrzymał się na posadzie niecałe pół roku. Oskarżył szefów federacji o korupcję i zrezygnował z pracy.
Powrócił w sierpniu 2003, po zmianach organizacyjnych w związku. W kwalifikacjach do Mundialu 2006 reprezentacja nie poniosła porażki i straciła tylko jedną bramkę. W turnieju Serbowie przegrali wszystkie trzy mecze i z bilansem bramek 2:10 zakończyli udział na ostatnim miejscu w grupie. Petković po mistrzostwach złożył dymisję.
Przypisy
- ↑ Preminuo Ilija Petković [online], N1 [dostęp 2020-06-28] (serb.).
Piłkarski trener roku w
Serbii - Szabó (1923–24)
- Engel (1927)
- Bauer (1927)
- Engel (1928–1929)
- Nemes (1930)
- Engel (1930–1931)
- Simić (1931–1932)
- Nemes (1932–1934)
- Simić (1934)
- Uridil (1935)
- Nemes (1936–39)
- Mészáros (1939–40)
- Popović (1941)
- Ralić (1946–47)
- Broćić (1947–50)
- Ćirić (1951–53)
- Marjanović (1953–56)
- Božović (1956–58)
- P.Mihajlović (1958–59)
- Božović (1959–60)
- Vujadinović (1960–61)
- Ćirić (1961–63)
- Kos (1963)
- Antić (1963–64)
- Ćirić (1964–65)
- Milić (1965–66)
- Milutinović (1966–67)
- Ž.Mihajlović (1967–69)
- Zec (1969–70)
- Drenovac (1970–71)
- Marović (1971–73)
- Šoškić (1973–76)
- Beogradac (1976–78)
- Obradović (1978)
- Valok (1979)
- Obradović (1979)
- Marović (1979–80)
- Zec (1980–83)
- Spasojević (1983–84)
- Đorđević (1984–88)
- Petković (1988–89)
- Zec (1989–90)
- Živadinović (1990–91)
- Petković (1991–93)
- Krivokuća (1993–95)
- Mitrović (1995–96)
- Milenković (1996–97)
- Jović (1997)
- S.Vukašinović (1997–98)
- Serpak (1998)
- Ješić (1998–99)
- Krmpotić (1999–2000)
- Ivančević (2000)
- Varga (2000–01)
- Bekvalac (2001–03)
- Kuzmanowski (2003–04)
- Bekvalac (2004)
- Babić (2004–05)
- Krčmarević (2005–06)
- Dostanić (2006–07)
- B.Vukašinović (2007–08)
- Lj.Petrović (2008)
- Ivanović (2008–09)
- Krunić (2009)
- Đurđević (2009–11)
- Babić (2012)
- Kuzmanowski (2012)
- Milinković (2012–13)
- Krmpotić (2013)
- Milanović (2013–14)
- Krmpotić (2014)
- Đurđević (2014–15)
- V.Petrović (2015)
- Bekvalac (2015)
- Radanović (2015)
- Radojičić (2015–2016)
- Matić (2016)
- Kuljanin (2016)
- Dukić (2016)
- Stamenković (2016–2017)
- Serpak (2017) [A]
- Divić (2017–2018)
- Serpak (2018) [A]
- Todorović (2018)
- Kalinić (2018–2019)
|