Ignacy Pieńkowski

Ignacy Wincenty Pieńkowski

Autoportret z Pierrotem
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1877 Dołubowo
Data i miejsce śmierci	6 września 1948 Kraków
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy Wincenty Pieńkowski (ur. 19 lipca 1877 w Dołubowie (Dołubniowie) na Podlasiu, zm. 6 września 1948 w Krakowie) – polski malarz, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Życiorys

Urodził się w majątku Dołubowo w rodzinie ziemiańskiej. Jego rodzicami byli Ludwik Pieńkowski i Wiktoria z Władyczańskich. W latach 1892–1895 uczył się malarstwa w Szkole Rysunkowej w Warszawie u Wojciecha Gersona, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego. W 1898 roku wyjechał do Paryża, gdzie uzupełniał studia w Akademii Juliana, po czym kształcił się w Monachium i Rzymie. Podróżował do Francji, Włoch, Rosji i Brazylii.

Jako pedagog wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1909–1913. W 1916 roku organizował wystawę sztuki polskiej w Moskwie, mieszkał na Krymie. W 1918 roku objął katedrę malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Regularnie uczestniczył w wystawach Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, miał także wiele wystaw indywidualnych, m.in. w brazylijskiej Kurytybie 1925. 11 listopada 1937 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[1]. Okres II wojny światowej spędził w Krakowie. Po inauguracji krakowskiej ASP 29 marca 1945 ponownie objął katedrę malarstwa, którą prowadził do śmierci.

Twórczość Ignacego Pieńkowskiego wykazuje silne związki z francuską sztuką postimpresjonistyczną. Do jego uczniów należeli m.in.: Tadeusz Kantor, Stanisław Borysowski, Tadeusz Brzozowski, Jan Cybis, Józef Gaczyński, Stefan Maciej Makarewicz.

Jego obrazy znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Podlaskim w Białymstoku oraz w prywatnych kolekcjach. W Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu znajduje się stała wystawa poświęcona Ignacemu Pieńkowskiemu – jego obrazy prezentowane są tam wśród przedmiotów przeniesionych z dworu Pieńkowskich w Sutnie^[2].

Był dwukrotnie żonaty: od 30 czerwca 1906 z Józefiną Alicją z Rogoszów, aktorką i literatką, później od 27 stycznia 1915 z malarką Ireną Marią z Ostrowskich (1887–1974), swoją studentką. Mimo dwóch małżeństw, pozostał bezdzietny.

Niektóre prace

• Pejzaż z łódką
• Pejzaż
• Modelka z japońską parasolką
• Prymule
• Dalie
• Martwa natura z dzbanem do wina
• Żebracy
• Portret kobiety z pomarańczami
• Wieś tatrzańska

Przypisy

Bibliografia

• książka pamiątkowa 175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych - Kraków 1994.

Linki zewnętrzne

• Aukcja nr 51 Poz. 43. Ignacy PIEŃKOWSKI „Aleja parkowa”
• Aukcja Pieńkowski Ignacy. agraart.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. „Pejzaż z łódką”
• Wioska w Tatrach
• Ignacy Pieńkowski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-15].