Gong

Ten artykuł dotyczy instrumentu muzycznego. Zobacz też: inne znaczenia.

**Gong**
ang. gong, wł. gong/palazzo

Klasyfikacja naukowa
111.241 Idiofon uderzany
Klasyfikacja popularna
Perkusyjne, niemelodyczne
Podobne instrumenty
misa dźwiękowa

Dźwięk gongu

Zobacz hasło gong w Wikisłowniku

Gong – instrument muzyczny z grupy idiofonów płytowych uderzanych.

Jest to wisząca lub ustawiona na specjalnym stojaku tarcza z brązu lub mosiądzu, o wypukłej, czasem falistej powierzchni i lekko zagiętych brzegach. Wprowadza się ją w drgania poprzez uderzenie pałką lub młoteczkiem o miękkiej główce, przy czym rodzaj wzbudzonego dźwięku zależy od miejsca uderzenia.

Przybył do średniowiecznej Europy z Azji. W orkiestrach wprowadzony został pod koniec XVIII wieku. Istnieje wiele odmian gongów. W skład współczesnej orkiestry symfonicznej wchodzi gong tam-tam (nie należy go mylić z afrykańskim bębnem szczelinowym, tam-tamem).

Gong liturgiczny jest instrumentem muzycznym używanym w Kościele katolickim podczas mszy. Jest podobny do misy dźwiękowej^[1]