Eternalizm

Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Eternalizm (z łac. aeternum – wieczność) – termin filozoficzny określający istnienie zjawisk w sposób w jaki wydają się przejawiać.

Termin eternalizmu można podzielić na poniższe znaczenia:

• eternalizm w filozofii czasu, gdzie określa się istnienia przeszłości, teraźniejszości i przyszłości jako tak samo wiarygodnych i prawdziwych;
• eternalizm w fenomenologii, gdzie określa się istnienie świata jako zjawiska statycznego z trwale wrodzonymi cechami, takimi jak się wydają przejawiać, przekonanie o realnym istnieniu świata i poznającego podmiotu pozbawione przypuszczeń, traktowanie świata wyłącznie jako fenomeny, zjawiska;
• eternalizm w buddyzmie (pali: Sasatavada), gdzie jest on określany istnieniem zjawisk jako niezmiennych, trwałych i samoistnych (w przeciwieństwie do również błędnego postrzegania nihilizmu na temat istniejącej trwale nicości), również wyobrażeniem istnienia odrębnej, niezależnej tożsamości "ja" postrzegającej dualistycznie swoje otoczenie, tak jak się ono wydaje przejawiać z momentu na moment, niby z trwale niezmiennymi cechami. Zarówno eternalizm, jak i nihilizm jest odrzucany przez buddyzm poprzez pogląd Siunjata, szczególnie w szkole Madhjamaka, "Drodze Środka".