Ekonofizyka
| Ten artykuł od 2019-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji: wykorzystać: R. Kutner, M. Ausloos, D. Grech, T. Di. Matteo, Ch. Schinckus, H. Eugene Stanley: "Econophysics and sociophysics: Their milestones & challenges", Physica A: Statistical Mechanics and Applications, Volume 516, 15 February 2019, Pages 240-253; https://doi.org/10.1016/j.physa.2018.10.019. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Ekonofizyka (ang. econophysics, niem. Ökonophysik) [również fizyka ekonomiczna, czasem ekonomia fizyczna] – inter- i multi-dyscyplinarne podejście zajmujące się zastosowaniem (głównie) metod fizyki statystycznej w szeroko-rozumianych naukach ekonomicznych. Wykorzystywane są tutaj koncepcje i metody fizyki oraz matematyki takie jak np.: teoria macierzy przypadkowych, zjawiska krytyczne, skalowanie, fraktale, multifraktale, chaos deterministyczny (teoria chaosu), teoria turbulencji, sieci złożone, teoria strun, fluktuacje, teoria gier, teoria katastrof. W szczególności dużym sukcesem okazało się zastosowanie narzędzi fizyki układów złożonych (m.in. metoda Monte Carlo, prawa potęgowe skalowania, skalowanie wielowymiarowe) do analizy danych finansowych.
Ekonofizyka jako dyscyplina naukowa
Ekonofizyka to interdyscyplinarne podejście do zagadnień ekonomicznych uwzględniające przede wszystkim metody fizyczne i matematyczne, ale także symulacje komputerowe (informatykę). Kilka uczelni w Polsce oferuje specjalność ekonofizyka. Studia zapewniają podstawową wiedzę w zakresie:
- matematyki (rachunek różniczkowy i całkowy, algebra, teoria gier),
- fizyki doświadczalnej i teoretycznej (podstawy fizyki, pracownia fizyczna, mechanika klasyczna, kwantowa, statystyczna, fizyka układów wielu ciał, teoria przejść fazowych),
- symulacji komputerowych (języki programowania, metody numeryczne, symulacje procesów fizycznych, metody Monte Carlo),
- ekonomii (podstawy organizacji i zarządzania, teoria finansów, podstawy analizy finansowej).
Zobacz też
- ekonometria
- statystyka
- ekonomia matematyczna
- probabilistyka
- matematyka
- badania operacyjne
- teoria decyzji
- p
- d
- e
główne działy fizyki |
| ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
według zjawisk |
| ||||||||||||||||||
według skali |
| ||||||||||||||||||
mechanika teoretyczna |
| ||||||||||||||||||
teoria pola |
| ||||||||||||||||||
interdyscy- plinarne |
| ||||||||||||||||||
inne specjalności |
|
- NDL: 01146330
- BNCF: 68573
- NKC: ph839251