Chrystyna Ałczewska

Chrystyna Ałczewska

Христи́на Алче́вська

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1882 Charków
Data i miejsce śmierci	27 października 1931 Charków
Zawód, zajęcie	poetka
Multimedia w Wikimedia Commons

Chrystyna Ałczewska ukr. Христи́на Олексі́ївна Алче́вська (ur. 4 marca 1882 w Charkowie, zm. 27 października 1931 w Charkowie) – poetka ukraińska.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie przemysłowca w Charkowie. Matka była nauczycielką i prowadziła szkółkę niedzielną. Chrystyna była najmłodsza z rodzeństwa. Miała czterech braci i siostrę. Po ukończeniu w 1902 roku ukończeniu gimnazjum w Charkowie kontynuowała naukę na paryskiej Sorbonie^[1]. Rok później wróciła do Charkowa i pracowała jako nauczycielka francuskiego w gimnazjum i w szkółce niedzielnej matki, gdzie mimo zakazu czytała uczniom książki ukraińskie^[2]. Współpracowała z komitetem wydawniczym Charkiwsʹkoho towarystwa hramotnosti planując napisać nowy podręcznik o literaturze ukraińskiej dla szkół^[1].

Twórczość

W poezji Ałczewskiej uwidacznia się związek zarówno z neonarodnictwem, jak i z modernizmem. Uprawiała głównie lirykę pejzażową i intymną, łącząc w poetyce elementy realizmu i symbolizmu. W Polsce ukazały się zbiory wierszy, m.in.: Tuha za soncem (1907), Sonce zza chmar (1910), Pisnia żyttia (1911), Mojemu kraju (1914). Ałczewska ponadto tworzyła prozę poetycką i dramaty. Wydała^[1]:

• Tuha za soncem (1907)
• Sonce z-za chmar (1910)
• Pisnia żyttia (1910)
• Wysznewyj cwit (1912)
• Pisni sercia i prostoriw (1914)
• Mojemu kraju (1914)
• Spomyny (1915)
• Mandriwecʹ (1916)

Przypisy