Carlo Salotti

Carlo Salotti
Kardynał biskup
Ilustracja
Labor pro Fide
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1870
Grotte di Castro

Data i miejsce śmierci

24 października 1947
Rzym

Prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów
Okres sprawowania

1938–1947

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 września 1894

Nominacja biskupia

30 czerwca 1930
tytularny arcybiskup Filippopoli di Tracia

Sakra biskupia

6 lipca 1930

Kreacja kardynalska

13 marca 1933 (in pectore, ujawnione 16 grudnia 1935)
Pius XI

Kościół tytularny

biskup Palestriny

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 lipca 1930

Konsekrator

Willem Marinus van Rossum

Współkonsekratorzy

Luigi Olivares
Giovanni Rosi

Konsekrowani biskupi
Alfonso Carinci 6 stycznia 1946
Współkonsekrowani biskupi
Francesco Saverio Bini 7 grudnia 1930
Luigi Drago 3 kwietnia 1932
Amleto Giovanni Cicognani 23 kwietnia 1933
Filippo Bernardini 21 maja 1933
Joseph Attipetty 11 czerwca 1933
Joseph Fan Heng’an 11 czerwca 1933
Jean-Baptiste Nguyễn Bá Tòng 11 czerwca 1933
Matthew Ly Yun-ho 11 czerwca 1933
Joseph Tsui Shou-hsün 11 czerwca 1933
Paolo Marella 29 października 1933
Torquato Dini 6 stycznia 1934
Mario Zanin 7 stycznia 1934
Moses Kiley 17 marca 1934
Antonio Riberi 28 października 1934

Carlo Salotti (ur. 25 lipca 1870 w Grotte di Castro, zm. 24 października 1947 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Ukończył seminarium w Orvieto, a następnie kształcił się w Rzymie. W latach 1891-1894 służył we włoskiej armii. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 września 1894. W latach 1897-1912 pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. Wykładał jednocześnie na Ateneum S. Apolinare. W roku 1915 został prałatem. W tym samym roku został również asesorem w Świętej Kongregacji Obrzędów.

30 czerwca 1930 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Filippopoli di Tracia. Sakry udzielił mu kardynał Willem Marinus van Rossum C.SS.R., prefekt Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Został wówczas sekretarzem w kongregacji swego konsekratora. Parę dni po nominacji został również rektorem Ateneum De Propaganda Fide. Na konsystorzu z marca 1933 został kardynałem in pectore. Nominacja ogłoszona została dwa lata później. 14 września 1938 mianowany prefektem Kongregacji Obrzędów, na którym to urzędzie pozostał do śmierci. Brał udział w konklawe 1939. W grudniu 1939 włączony do grona kardynałów-biskupów. Umarł z powodu dolegliwości wątroby. Pochowany w rodzinnej miejscowości.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • Catholic-Hierarchy
  • p
  • d
  • e
Prefekci Kongregacji
Spraw Kanonizacyjnych
Prefekci Dykasterii
Spraw Kanonizacyjnych
  • p
  • d
  • e
  • ISNI: 0000000110235119
  • VIAF: 29756632
  • LCCN: n89617564
  • GND: 1036301338
  • BnF: 14463836k
  • SUDOC: 083818979
  • SBN: RAVV075993, PBEV033365
  • NKC: xx0064961
  • NTA: 070529787
  • Open Library: OL5015311A
  • PLWABN: 9810701170505606
  • NUKAT: n2010122559
  • CONOR: 77991779